قاعدۀ تألیف قلوب به‌مثابه قدرت هوشمند در روابط بین‌الملل

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری فقه سیاسی، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران

2 دانشیار، گروه علوم سیاسی، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی؛ و عضو انجمن مطالعات سیاسی حوزه ، قم، ایران.

چکیده

هدف پژوهش حاضر پاسخ به این پرسش بنیادی است که: «اصل تألیف قلوب به‌مثابه قدرت هوشمند چه نقشی را در روابط بین‌الملل ایفا می کند؟». این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی پس از بررسی مفاهیم به کار رفته، به بازتاب کاربست اصل تألیف قلوب در روابط بین‌الملل پرداخته و نشان داد که قدرت هوشمندی که براساس تألیف قلوب تکون می‌یابد، معجونی است از مساعدت‌ها و برنامه‌های مثبت، سازنده و بالنده که در این قاعده تبلور کامل یافته است. این اصل وزین، پربار و متحرک را نباید با بحث‌های بیهوده، برداشت‌های نادرست و تنگ‌نظرانه از چرخۀ فقه سیاست خارجی و روابط بین‌الملل بیرون نگاه داشت. تألیف قلوب که با مهرورزی و تعاون گره خورده است، کاربست و فرجام آن به اعتمادسازی می‌انجامد. اعتمادسازی که پایه و اساس رابطه سالم و پایدار محسوب می‌شود و در روابط بین‌الملل از اهمیت خاصی برخوردار است. کنش‌گران روابط بین‌الملل باید سیاست‌ها و راهبردهای خویش را به گونه‌ای تنظیم نمایند که منجر به اعتمادسازی شود. اعتمادسازی باعث از بین بردن علل و عوامل بروز تنش‌ها شده و تعارضات موجود را که سبب وارد کردن لطمه در روابط متقابل می‌شود، از میان برمی‌دارد. ‌با رفع تعارضات، هم زمینه را برای تعاون و همکاری فراهم می‌سازد و هم شناخت و درک طرف مقابل را از آیین حیات‌بخش اسلام ارتقاء می‌بخشد. اعتمادسازی باعث از بین بردن تنش‌ها و تعارضات شده و با تسخیر قلوب زمینه را برای تعاون و همکاری فراهم می‌سازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Principle of Friendship of Hearts as Smart Power in International Relations

نویسندگان [English]

  • Subhan Danesh 1
  • Mohammad Javad Norozi 2
1 PhD. Political Jurisprudence, Al-Mustafa International University, Qom, Iran
2 Associate Professor, Department of Political Science, Imam Khomeini Educational and Research Institute, Member of the Association for Political Studies, Qom, Iran.
چکیده [English]

The purpose of the present study is to find an answer for this fundamental question: What is the role of the principle of friendship of hearts as smart power in international relations? The method of study is descriptive-analytic and after reviewing the concepts at issue, it deals with the reflection of applying the principle of friendship of hearts as a smart power in international relations. The results showed that the smart power developed based on friendship of hearts is a mixture of positive, constructive, and evolving aids and programs actualized in this principle. This precious, flourishing, and dynamic principle should not be kept away from the circle of foreign policy jurisprudence and international relations by useless arguments, inaccurate perceptions, and narrow-minded interpretations. Friendship of hearts is tied to affection and collaboration and finally leads to trust building that is considered as the basis of healthy and sustained associations having special importance in international relations. The activists in international relations should arrange their policies and strategies in a way that leads to trust building as it removes the causes and factors of existing tensions and conflicts damaging bilateral ties. Removing conflicts paves the way for cooperation and collaboration and also improves the recognition and perception of other countries from the reviving religion of Islam. Trust building puts an end to tensions and conflicts and by capturing the hearts paves that way for mutual association and cooperation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Principle of Friendship of Hearts
  • Smart Power
  • International Relations
  • Compassion
  • Trust Building
قرآن کریم.
نهج‌البلاغه.
آهنی، محمدرضا (1393). قدرت هوشمند. رصد جنگ نرم، شماره 3: ص9-20.
اسکندری، محمدحسین؛ دارابکلایی، اسماعیل (1391). پژوهشی در موضوع قدرت: انواع منابع پیامدها و کنترل آن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، چاپ دوم.
بحرانی، یوسف بن احمد بن ابراهیم (1405ق). الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة. تصحیح محمدتقی ایروانی، سید عبدالرزاق مقرم. قم: انتشارات اسلامی، ج12.
بعلبکی، روحی (1392). المورد. ترجمه محمد مقدس. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ پنجم.
پوراحمدی، حسین (1389). قدرت نرم و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. قم: بوستان کتاب.
جاسمی، محمد؛ جاسمی، بهرام (1358). فرهنگ علوم سیاسی. تهران: انتشارات گوتنبرگ.
جعفرپناه، مهدی (1392). قدرت نرم: کارکردها و مولفه‌ها در اسلام و جمهوری اسلامی ایران. قم: عصر جوان.
جعفری، محمدتقی (1374). قدرت. تدوین محمدرضا جوادی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
جوهری، اسماعیل بن حماد (1429ق). الصحاح اللغه. بیروت: دارالمعرفه، چاپ سوم.
حاجی صادقی، عبدالله (1386). فلسفه نظام سیاسی اسلام. قم: زمزم هدایت.
حرانی، محمد بن حسن (1392). تحف العقول. ترجمه احمد جنتی. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، چاپ پنجم.
حلّی، حسن بن یوسف (1412ق). منتهی المطلب فی تحقیق المذهب. مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه، ج8.
حلّی، نجم‌الدین جعفر بن حسن (1416ق). مختصر النافع. تهران: بعثت، چاپ دوم.
دیون پورت، جان (بی‌تا). عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن. ترجمه سید غلام‌رضا سعیدی. بی‌جا: دارالتبلیغ اسلامی.
راسل، برتراند (1358). قدرت. ترجمه نجف دریابندری. تهران: خوارزمی، چاپ سوم.
راسل، برتراند (1371). قدرت. ترجمه نجف دریابندری. تهران: خوارزمی، چاپ سوم.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1416ق). المفردات فی غریب القرآن. بیروت: دارالعلم.
ردادی، محسن (1389). منابع قدرت نرم (سرمایه اجتماعی در اسلام). تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
شکوری، ابوالفضل (1361). فقه سیاسی اسلام. قم: موسسه بوستان کتاب.
صائب، عبدالحمید (1394). تاریخ سیاسی و فرهنگی اسلام. ترجمه علی نصیری و عبدالحسین بینش. قم: مؤسسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم.
طباطبایی، محمدحسین (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن‏. بیروت‏: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏، چاپ دوم، ج30.
طوسی، محمد بن حسن (1387ق). المبسوط: فی فقه الامامیه. طهران: مکتب الرضویه، چاپ سوم، ج1.
عالم، عبدالرحمن (1391). بنیادهای علم سیاست. تهران: نشر نی، چاپ بیست و چهارم.
عراقی، آقا ضیاءالدین (1414ق). شرح تبصرة المتعلمین. تصحیح شیخ محمد حسون.‌ قم: محقق، ج3.
عمید زنجانی، عباسعلی (1393). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ نهم.
قهرمان‌پور، عسگر (1393). دانشنامه قدرت نرم. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی. تهران: دارالکتب اسلامیه، چاپ چهارم، ج8.
کوفی، فرات بن ابراهیم (1410ق). تفسیر فرات کوفی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
گیورگیو، گونستان- ویرژیل (بی‌تا). محمد، پیغمبری که از نو باید شناخت. ترجمه ذبیح‌الله منصوری. بی‌جا: مجله خواندنی‌ها، چاپ ششم.
مصطفی، ابراهیم و همکاران (1989م). معجم الوسیط. استانبول: دارالدعوه.
مطهری، مرتضی (1392). مجموعه آثار. تهران: صدرا، ج16.
مغنیه، محمدجواد (1421ق). الفقه علی المذاهب الخمسه. بیروت: دارالجواد، ج2.
مکارم شیرازی، ناصر (1384). برگزیده تفسیر نمونه. تحقیق و تنظیم احمد علی‌بابایی. تهران: دارالکتب الاسلامیه، چاپ شانزدهم، ج1.
موسوی خویی، سید ابوالقاسم (1410ق). منهاج الصالحین. قم: مدینه العلم.
موسوی خویی، سید ابوالقاسم (1422ق). محاضرات فی اصول فقه. قم: مؤسسه احیاء آثار آیت‌الله خویی، ج1.
نای، جوزف اس. (1389). قدرت نرم. ترجمه محسن روحانی، مهدی ذوالفقاری. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)، چاپ سوم.
نای، جوزف اس. (1393). آیندۀ قدرت. ترجمه احمد عزیزی. تهران: نشر نی، چاپ دوم.
نای، جوزف اس. (1397). رهبری و قدرت هوشمند. ترجمه الهام شوشتری‌زاده، محمودرضا گلشن پژوه. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر، چاپ دوم.
نبی‌لو، عظیم اله (1398). حکومت علوی: تجلّی قدرت هوشمند متعالی. سیاست متعالیه، شماره 26: ص291-308.
نجفی، شیخ محمدحسین (1430ق). جواهر الکلام. قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج15.
نعمتی، معصومه (1389). آسیب‌های قدرت از دیدگاه امام علی(ع) با تاکید بر نهج‌البلاغه. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشکده الهیات و علوم اسلامی، دانشگاه پیام نور.
ولائی، عیسی (1391). فرهنگ تشریعی اصطلاحات اصول. تهران: نشر نی، چاپ نهم.
هوستون، اسمیت (1357). اسلام از نظرگاه دانشمندان غرب. ترجمه و حواشی علی‌اصغر حکمت. تهران: امیرکبیر، چاپ سوم.
Oxford, Advanced, Learner's dictionary .Oxford University Press, USA: New York, 2015.