ابن سینا (1318ق). تسع رسائل فی الحکمه و الطبیعیات، الطبیعیات من عیون الحکمه. بمبئی: مطبعه گلزار حسنی.
ابن سینا (1360). رسائل ابن سینا. ترجمه ضیاءالدین دُرّی. تهران: انتشارات مرکزی.
ابن سینا (1375). الاشارات و التنبیهات. شرح و توضیح احمد بهشتی. تهران: مؤسسه فرهنگی آرایه.
ابن سینا (1390). الاشارات و التنبیهات. ترجمه و شرح حسن ملکشاهی. تهران: سروش.
ابن سینا (1404ق). الشفاء (الالهیات). تصحیح و مقدمه ابراهیم مدکور. قم: مکتبه آیتالله مرعشی نجفی.
ابن سینا (1405ق). منطق المشرقیین. قم: مکتبه آیتالله مرعشی نجفی.
ابن سینا (1960م). الشفاء، الهیات(۱). به کوشش جورج قنواتى و همکاران. قاهره: الهیئه العامه للمطابع الامیریه.
ابن سینا (1978م). التعلیقات علی حواشی کتاب «النفس» لارسطاطالیس، ارسطو عندالعرب. تحقیق عبدالرحمن بدوی. کویت: وکاله المطبوعات.
اخوانکاظمی، بهرام (1379). نظریه عدالت در فلسفه سیاسی بوعلی سینا. فلسفه، سال4، شماره 9.
اخوانکاظمی، بهرام (1394). پیوستگی نبوت و سیاست در فلسفه سیاسی ابن سینا. انسانپژوهی دینی، سال12، شماره 33: ص163-181.
اسپریگنز، توماس (1398). فهم نظریههای سیاسی. ترجمه فرهنگ رجایی. تهران: آگاه.
برزگر، ابراهیم (1387). تاریخ تحول دولت در اسلام و ایران. تهران: سمت.
بهشتی، محمدصادق (1392). امامت و ولایت در حکمت سینوی. اندیشه نوین دینی، سال 9، شماره 34: ص69-78.
بیکوچ، جرج (1387). ابن سینا (نابغهای از شرق). ترجمه ذبیحالله منصوری. تهران: نگارستان کتاب.
پولادی، کمال (1394). تاریخ اندیشه سیاسی در ایران و اسلام. تهران: مرکز.
پولادی، کمال؛ جهانینسب، احمد (1399). مقایسه نظریه دولت در فلسفه سیاسی سنت اوگوستن و ابن سینا. حکمت سینوی، دوره 24، شماره 64: ص217-240.
جابری، محمدعابد (1391). خوانشی نوین از فلسفه مغرب و اندلس. ترجمه سید محمد آلمهدی. تهران: نشر ثالث.
جابری، محمدعابد (1397). ما و میراث فلسفیمان: خوانشی نوین از فلسفه فارابی و ابن سینا. ترجمه سید محمد آلمهدی. تهران: نشر ثالث.
حقیقت، سید صادق (1394). روششناسی علوم سیاسی. تهران: دانشگاه مفید.
حلبی، علیاصغر (1372). تاریخ تمدن اسلامی: بررسیهایی چند در فرهنگ و علوم عقلی اسلامی. تهران: اساطیر.
حلبی، علیاصغر (1386). تاریخ فلسفه در ایران و جهان اسلامی. تهران: اساطیر.
خسروی، محمدرضا (1381). سیر تاریخ، فرهنگ و تمدن اسلامی. تهران: انتشارات آن (مرکز برنامهریزی و آموزش نیروی انسانی).
زیباپور، فرزاد (1382). سرگذشت سامانیان: برگرفته از تاریخ بخارا اثر محمدبن جعفر نرشخی. تهران: مؤسسه فرهنگی اهل قلم.
ژیلسون، اتین (1395). تاریخ فلسفه مسیحی در قرون وسطا، ترجمه رضا گندمی نصرآبادی. قم: دانشگاه ادیان و مذاهب.
طباطبایی، سید جواد (1367). درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
طباطبایی، سید جواد (1383). زوال اندیشه سیاسی در ایران (گفتار در مبانی نظری انحطاط ایران). تهران: کویر.
علییاری، حسن (1397). روشها و مؤلفههای فلسفه سیاسی ابن سینا. حکمت سینوی، سال22، شماره 59.
عمید زنجانی، عباسعلی (1387). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
فیرحی، داوود (1388). قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام (دوره میانه). تهران: نشر نی.
ملاحسنی، فاطمه؛ سعیدی مهر، محمد (1395). سعادت از نظر ابن سینا؛ غایت جامع یا غالب. حکمت سینوی، 20(55): ص81-96.
موثقی، سید احمد (1386). جنبشهای اسلامی معاصر. تهران: سمت.
نصر، سید حسین (1383). سنّت عقلانی اسلامی در ایران. ترجمه سعید دهقانی. تهران: قصیده سرا.
وینسنت، اندرو (1397). نظریههای دولت. ترجمه حسین بشیریه. تهران: نشر نی.
هروی، جواد (1382). تاریخ سامانیان: عصر طلایی ایران بعد از اسلام. تهران: امیرکبیر.
یوسفی، حیاتالله (1389). الزام سیاسی در فلسفه سیاسی ابن سینا. معرفت سیاسی، سال 2، شماره 2: ص67-94.
Hajar, R. (2013). The Air of Hiatory. Ibn Sina (Avicenna): The Great Physician and Philosopher. Heart views, 14(4): P. 196-201.
Legenhausen, H.M. (2013). Ibn Sina"s Practical Philosophy. Religious Inquiries, Vol.2, No.3: P.5-27.