احمدی‌نژاد، محمود (16/11/1384). بیانیه رئیس جمهور خطاب به ملت شریف جمهوری اسلامی ایران. در: پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران به روایت اسناد؛ به اهتمام کاظم غریب‌آبادی. تهران: انتشارات وزارت امورخارجه.
ازغندی، علیرضا (1381). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: نشر قومس.
اسدی، بیژن (1389). روندهای صدور قطعنامه علیه سیاست هسته‌ای دولت نهم و دهم. دانش سیاسی، شماره 2.
بردبار، احمدرضا؛ خواجه سروی، غلامرضا (1394). نقش انگلستان در ایجاد چالش‌های هسته‌ای ایران براساس نظریه امنیت جمعی. مطالعات راهبردی بسیج، سال 18، شماره 66.
تاجیک، محمدرضا (1382). سیاست خارجی: عرصه فقدان تصمیم و تدبیر. تهران: نشر گفتمان.
حبیبی، همایون؛ امیری، مصطفی (1399). ماهیت سازوکار حل وفصل اختلافات. مطالعات حقوق عمومی، دوره50، شماره 3.
خامنه‌ای، سید علی (13/10/1386). بیانات در دیدار دانشجویان دانشگاه‌های استان یزد. قابل دسترس در:
https: //farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3416
خبرگزاری جمهوری اسلامی (1391). نشست استانبول و راه پیش رو برای گروه 1+5. قابل دسترس در:
https: //www.irna.ir/news/80076284
خرمی، محمدامین (1394). نتایج حاصل از دولت یازدهم در نگاه متفاوت به موضوع هسته‌ای. مطالعات راهبردی، سال 14، شماره 3.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1387). سیاست خارجی دولت نهم. رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، شماره 13.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1393). گفتمان اعتدالگرایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. سیاست خارجی، سال 28، شماره 1.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال؛ عطایی، مهدی (1393) گفتمانهای هسته‌ای دولت یازدهم. مطالعات راهبردی، سال 17، شماره 1.
رضایی پیش رباط، صالح (1395). تأملی بر دستاوردهای حقوقی برجام. مطالعات راهبردی، شماره 72.
رضائی، علیرضا؛ ترابی، قاسم (1392). سیاست خارجی دولت روحانی: تعامل سازنده در چارچوب دولت توسعهگرا. تحقیقات سیاسی بین‌المللی، شماره 15.
روحانی، حسن (1392). امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای. تهران: مجمع تشخیص مصلحت نظام.
ستوده، محمد؛ یاری، علیرضا (1399). تأثیر چالش‌های پیشرفت سیاسی بر جهت‌گیری ائتلاف و اتحاد در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. سیاست متعالیه، شماره 30: ص229ـ 250.
علیپور گرجی، محمود (1399). هویت به‌مثابه فرآیند معناسازی در سیاست خارجی عربستان براساس نظریه کاستلز. سیاست متعالیه، شماره 30: ص273ـ 292.
قوام، سید عبدالعلی (1372). نظریههای روابط بین‌الملل. تهران: انتشارات سمت.
کلوتس؛ لینچ (1390). سازه‌انگاری در روابط بین‌الملل. ترجمه حمیرا مشیرزاده. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
گریگو، جوزف (1385). اقتدارگریزى و محدودیت‌هاى همکارى. در: اندرو لینکلیتر، جامعه و همکارى در روابط بین‌الملل. ترجمه بهرام مستقیمى. تهران: دفتر مطالعات سیاسى وزارت امورخارجه.
متقی، ابراهیم (1387). گذار از برگشت‌پذیری مرحله‌ای در سیاست خارجی ایران. در: مجموعه مقالات سیاست خارجی توسعهگرا. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
مرشایمر، جان (1389). تراژدى سیاست قدرت‌هاى بزرگ. ترجمه غلامعلى چگنى‌زاده. تهران: دفتر مطالعات سیاسى و بین‌المللى وزارت امورخارجه.
مشیرزاده، حمیرا (1388). تحول در نظریههای روابط بین‌الملل. تهران: انتشارات سمت.
Arikan, P. (2014). Change in Foreign Policy of Iran Under Rouhani Government and Its Reflections in Domestic Politics. ORSAM Review of Regional Affairs, No.1.
Ehteshami, A. (2007). Iran and the Rise of Its Neoconservatives. London: I.B. Tauris.
Haji-Yousefi, A.M. (2010). Iran's Foreign Policy During Ahmadinejad: From Confrontation to Accommodation. Annal Conference of the Canadian Political Science Association, 2-3-June: 1-25. Available at: http: //www.cpsa-acsp.ca/papers-2010/haji-yousefi1.pdf, (Accesse1d on: 9 February 2015).
Jervis, R. (1976). Perception andMisperception in International Politics. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Morgenthau, H.L. (1973). Political AmongNations: The Struggle for Power and Peace. New York: Knopf.
Sammaknejad, B. (2018). The Impact of the Joint Comprehensive Plan of Action on the Startup Ecosystem in Iran. SRH Hochschulen publication.
Van Evera, S. (1992). The Hard Relations of International Politics. Boston Review, Vol.17, No.6.
)