احتشامی، انوشیروان (1385). گذار از بحران جانشینی. ترجمه ابراهیم متقی، زهره پوستینچی. تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
اخوان زنجانی، داریوش (1381). جهانی شدن و سیاست خارجی. تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
المن، کالین (1393). واقعگرایی در مارتین گریفیتس، نظریه روابط بینالملل برای سده بیست و یکم. ترجمه علیرضا طیب. تهران: نشر نی.
برزگر، ابراهیم (1396). مزاحمت ساختارهای بینالمللی در تحقق الگوی پیشرفت اسلامی- ایران. سیاست متعالیه، 5(19): ص65-76.
بشیریه، حسین (1394). دیباچهای بر جامعهشناسی سیاسی ایران دوره جمهوری اسلامی. تهران: نشر نگاه معاصر.
پوراحمدی، حسین (1381). اقتصاد سیاسی تعامل دولت و نظام جهانی در تدوین سیاست خارجی: ضرورت پژوهشهای نوین در سیاست خارجی. سیاست خارجی، 16(4): ص1082-1051.
پورسعید، فرزاد (1387). ساختار و روند تصمیمگیری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: تحلیل متون آموزشی و پژوهشی. مطالعات راهبردی، 11(40): ص348-313.
جدی، حسین (1398). بررسی تاثیر ساختار اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بر ساختار سیاسی آن با تأکید بر فرایند مردمسالاری. سیاست متعالیه، 7(25): ص195-212.
حسنی، محمدحسین (1389). درآمدی به روششناسی تلفیقی در پژوهشهای میان رشتهای علوم اجتماعی. مطالعات میان رشتهای در علوم انسانی، 2(4): ص153-137.
حسینی، محمدتقی (1397). موقعیت سیاست خارجی ایران در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی. سیاست خارجی، 32(4): ص268-233.
دلاوری، ابوالفضل (1394). اعتدالگرایی و تعادل سیاسی، بایستههای سیاست اعتدال در سپهر سیاسی کنونی ایران. راهبرد، شماره 75.
دهشیری، محمدرضا (1397). پویایی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در ترکیب تناقض نماها. سیاست خارجی، 32(4): ص232-201.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1381). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: روندها و بازتابها. مطالعات خاورمیانه، 9(3): ص40-1.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1390). واقعگرایی نوکلاسیک و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. سیاست خارجی، 25(2): ص294-275.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1392). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: سمت.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال؛ عطایی، مهدی (1393). گفتمان هستهای دولت یازدهم. مطالعات راهبردی، 17(1): ص120-87.
ذوالفقاری، وحید؛ جعفری، علیاکبر (1395). معمای هستهای ایران و سنجش منطق سیاسی بازیگران. روابط خارجی، 8(2): ص200-169.
سریعالقلم، محمود (1384). ایران و جهانی شدن. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
شرمن، وندی (1397). ناگفتههای مذاکرهکننده ارشد امریکا از مذاکرات هستهای با ایران. قابل دسترس در:
شمسینی غیاثوند، حسن؛ نصیری، رضا (1394). رویکرد مقام معظم رهبری به سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر روش مذاکره و مفهوم نرمش قهرمانانه. سیاست، 45(1): ص22-3.
شهید ثالث، شهیر. اروپا و تحریمهای ایران؛ آیا ممکن است قدرت دلار متزلزل شود؟ (2018) قابل دسترس در:
https://www.bbc.com/persian/iran-features-45904001
صالحیان، تاجالدین؛ سیمبر، رضا (1397). منابع اجتماعی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 7(26): ص186-165.
کاستلز، مانوئل (1383). مصاحبه با مانوئل کاستلز. مجلس و پژوهش، 11(43).
متقی، ابراهیم؛ پوستینچی، زهره (1390). الگو و روند در سیاست خارجی ایران. قم: دانشگاه مفید.
مشیرزاده، حمیرا (1391). تحول در نظریههای روابط بینالملل. تهران: انتشارات سمت.
مشیرزاده، حمیرا (1394). احیای حوزه تحلیل سیاست خارجی: تحلیلی چند متغیره. پژوهشنامه علوم سیاسی، 10(3): ص169-139.
Cohen, B. (2009). The multiple tradition of American IPE. In: Mark Blyth (editor), Routledge Handbook of International Political Economy (IPE) IPE as a global conversation. Oxon: Routledge.
Evans, P., Jacobson, H. & Putnam, R.D. (eds) (1993). Double- edged Diplomacy: International Bargaining and Domestic Politics. Berkeley, CA: University of California Press.
Putnam, R. (1988). Diplomacy and domestic politics: the logic of two-level games. International Organization, 42(3).
Saikal, A. (2016). Iran and the Changing Regional Strategic Environment. In: Sh. Akbarzadeh & C. Dara, Iran in the World, President Rouhani’s Foreign Policy. New York: Palgrave Macmillan.
Walker, S.G., Malici, A. & Schafer, M. (2011). Rethinking foreign policy analysis: states, leaders, and the microfoundations of behavioral international relations. Routledge.