آشتی، نصرت‌الله (1366). ساختار حکومت عربستان سعودی. تهران: وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم (1401ق). العبودیه. تحقیق علی بن حسن. جدّه: مکتبه دار الوصاله، چاپ دوم.
ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم (1416ق). مجموع الفتاوی. تحقیق عبدالرحمن بن محمد بن قاسم. المدینه النبویه: مجمع الملک فهد لطباعه المصحف الشریف.
احمد بن السید زینی دحلان (1424ق). الدرر السنیة فی الرد علی الوهابیه. دمشق: رکن الدین، ج10.
اسدی، علیاکبر (1391). جنبشهای مردمی در جهان عرب و تأثیرات آن در عربستان سعودی. تهران: انتشارات ابرار معاصر.
بلاندل، ژان (1378). حکومت مقایسهای. ترجمۀ علی مرشدزاده. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
جنکینز، ریچارد (1381). هویت اجتماعی. ترجمه تورج یاراحمدی. تهران: شیرازه.
دلاپورتا، دوناتلا (1381). نظریهای بر جنبشهای اجتماعی. ترجمه محمدتقی دلفروز. تهران: مؤسسۀ انتشارات فرهنگ معاصر.
زارع زحمتکش، صدیقه؛ ترابی، قاسم (1397). نقش هویت در سیاست خارجی عربستان سعودی. تحقیقات سیاسی و بینالمللی، 10(37): ص1-27.
سیدنژاد، سیدباقر (1389). سلفیگری در عراق و تأثیر آن بر جمهوری اسلامی ایران.مطالعات راهبردی، سال13، شمارۀ1: ص 95.
سیفی، عبدالمجید؛ پورحسن، ناصر (1395). موازنۀ همهجانبه و ائتلافسازی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران.تحقیقات سیاسی بینالمللی، شمارۀ26: ص 89 .
شاهوردی، حسن (1392). تأثیر تقابل ایدئولوژیک بر روابط سیاسی ایران و عربستان از 2010 تا 2014. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
صادقی اول، هادی؛ نقدی عشرتآباد، جعفر؛ میرکوشش، امیرهوشنگ (1394). تحلیل روابط ایران و عربستان سعودی از منظر نظریۀ واقعگرایی انگیزشی (1384-1394). تحقیقات سیاسی بینالمللی، شمارۀ25: ص28.
عارفی، محمداکرم (1380). جنبشهای پاکستان و چالشهای ساختاری- راهبردی. مطالعات خاورمیانه، سال8، شمارۀ3: ص37-38.
عطایی، فرهاد؛ منصور مقدم، محمد (1392). تبارشناسی سیاست خارجی عربستان سعودی: راهبردی واقعگرایانه بر بستری هویتی.روابط خارجی، 5(1): ص133.
علیخانی، مهدی (1396). هویتگرایی در سیاست خارجی عربستان سعودی و پیامدهای منطقهای. مطالعات بینالمللی، سال چهاردهم، شمارۀ 3: ص 181.
عمرو بن عبدالمنعم سلیم (1425ق). المنهج السلفی عند الشیخ ناصرالدین الألبانی. ریاض: دارالضیاء.
عوضپور، مهدی (1392). سلفیگری؛ ابزار ایدئولوژیک عربستان در مصر. اندیشکدۀ راهبردی تبیین، قابل دسترس در: http://www.tabyincenter.ir/qadim/index.php
کاراجیانیس، امانوئل (1391). اسلام‌گرایی در آسیای مرکزی. ترجمه مؤسسه مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر(شعبۀ خراسان). قم: مؤسسۀ بوستان کتاب.
کرمی چرمه، کامران (1393). سلفیگری در خاورمیانۀ عربی. تهران: فارس.
کرمی، کامران (1390). بهار عربی و عربستان سعودی: آثار و واکنشها.مطالعات خاورمیانه، سال18، شمارۀ 3: ص95.
کوهکن، علیرضا؛ نزاکتی، فرخنده (1393). دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی عربستان. سیاست جهانی، دوره سوم، شمارۀ9: ص217-218.
متقی، ابراهیم (1393). تنازع استراتژیک ایران و عربستان. مؤسسه همشهری ماه، 26 خرداد . قابل دسترس در: http://mah.hamshahrilinks.org/Contents
محمدی، احمدعلی (1392). تأثیرات سلفیگری نوین اخوان‌المسلمین سوریه در آینده حکومت کشور. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران.
محمدی، سامان؛ ذاکریان، مهدی (1398). ابعاد واقعگرایانه و هویتیِ سیاستهای عربستان سعودی در قبال تحولات سوریه.مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال هشتم، شماره 2: ص75.
مرادی کلارده، سجاد؛ روحی دهبنه، مجید؛ سیمبر، رضا (1396). اﻧﮕﺎرهﻫﺎی ﻫﻮﯾﺘﯽ و ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن در ﻗﺒﺎل ﻋﺮاق. پژوهشهای راهبردی سیاست، دوره6، شماره 21: ص ۱۹۷.
مطلبی جونقانی، محسن؛ مرادخانی، حسن؛ ساوه درودی، مصطفی (1395). بسترهای شکل‌گیری افراطی‌گری در پاکستان مبتنی بر رهیافت گفتمان.سیاست دفاعی، سال24، شمارۀ96: ص12.
موسوی، سید نظامالدین (1391). تأثیر انقلابهای عربی بر رقابت منطقهای عربستان سعودی با ایران. قابل دسترس در: https://www.farsnews.ir/news/13911118001098
نادرینسب، پرویز (1389). چالشهای روابط جمهوری اسلامی ایران و عربستان در منطقه. سیاست، دورۀ40، شمارۀ1: ص321.
نجفی، علیرضا؛ بهرامی، فردین (١٣٩٤). بررسی آثار جریانهای سلفیگری در استان کردستان. در: همایش هشتمین کنگرۀ انجمن ژئوپلیتیک ایران؛ همدلی اقوام ایرانی، انسجام و اقتدار ایرانی، دانشگاه کردستان.
نیکو، حمید (1391). ماهیتشناسی جنبشهای سیاسی شیعیان بحرین. 15خرداد، سال9، شمارۀ32: ص122-133.
هدایتی شهیدانی، مهدی؛ مرادی کلارده، سجاد (1393). مؤلفههای مؤثر بر سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال تروریسم تکفیری: تحلیلی چندسطحی.آفاق امنیت، شمارۀ 23: ص249-250.
Alsultan, F.M. (2013). The Saudi King: Power and Limitation in the Saudi Arabian Foreign Policy Making. International Journal of Social Science and Humanity,3(5):P.458-459.
Berti, B. & Guzansky, Y. (2014). Saudi Arabia's Foreign Policy on Iran and the Proxy War in Syria: Toward a New Chapter. Israel Journal of Foreign Affairs, 8(3): P. 28
Castells, M. (1996).
The Rise of the Network Society, The Information Age: Economy, Society and Culture. Cambridge, Massachusetts; Oxford, UK: Blackwell, Vol. I.
Gaus, F.G. (2011). Saudi Arabias Regional Security Strategy, InternationalPolitics of the Persian Gulf. New York: Syracuse University Press.
Hegghammer, T. (2007).Saudi militants in Iraq:Backgrounds and recruitment patterns. Norwegian defense research establishment. Available in: https://publications.ffi.no/nb/item/asset/dspace:3285/06-03875.pdf.
Jeriehow, A. (1998). The Saudi File: People, Power, Politics. Curzon press.
Phillips, C. (2015). Gulf Actors and the Syria Crisis. Middle East Centre, Collected Papers,Vol. 1:P.41-51.
Wehrey, F.M. (2014). The root and future of sectarianism in the Gulf. Carnegie Endowment for International Peace, Available in: https://pomeps.org/the-roots-and-future-of-sectarianism-in-the-gulf.
Woodward, K. (2000). Questioning Identity: Gender, Class, Nation. London: Routledge.
)