هدف پژوهش حاضر تبیین و تطبیق مفهوم «قدرت هوشمند متعالی» در آموزه‌های علوی با تمرکز بر نهج‌البلاغه بود. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و بعد از تبیین مولفه‌های قدرت هوشمند در چهار عنوان رهبری، قدرت سخت، قدرت نرم و توانایی تلفیق، به شواهد تحقق آن در حکومت علوی در عناوینی چون کاریزمایی، ترقی‌جویی، هوش احساسی، هوش محیطی، هوش اجتماعی، هوش سیاسی پرداخته شده است. همچنین چرایی متعالی بودن «قدرت هوشمند علوی» بر اساس چهار اصلِ توجه به قدرت برتر، امانت بودن قدرت، نگاه رحمانی به شهروندان، نفی اباحه‌گری در قدرت مورد بحث قرار گرفته است.
)