Taqiyya in Political Jurisprudence and Foreign Policy

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor, Research Institute of Islamic Sciences and Culture; and a member of the political studies association, Qom, Iran

10.22034/sm.2024.550737.1853

Abstract

In Islamic political jurisprudence, rules have been designed to regulate relations and interactions between individuals or governments, which, in addition to organizing and stabilizing interactions, will lead to transparency in relations and, consequently, the effectiveness of interactions. One of these rules is taqiyya, which is widely used in domestic politics in interactions with opponents and minorities and in foreign policy in interactions of the Islamic government with foreigners, especially enemies. The main question of this research is the role of taqiyya in the foreign policy of the Islamic government. In this regard, its vital role was examined, emphasizing Ayatollah Khamenei's viewpoints on applying this rule in political jurisprudence and foreign policy. Also, using the jurisprudential method and relying on rational reasoning, after examining the conditions and various types of taqiyya, including fear-based, strategic, etc., its role in the political sphere, especially foreign policy, was investigated. The importance of the Islamic country's political relations with other countries requires taqiyya to be used as a main strategic principle to avoid potential dangers to countries or to continue friendship between governments and, generally, in the direction of the higher interests of the Islamic country. According to Ayatollah Khamenei, along with the principles of wisdom and expediency, this rule is considered one of the principles of the foreign policy of the Islamic country. In both domestic and foreign spheres, this rule creates legal prescriptions for preserving, attracting, and influencing the achievement of the goals of Islamic governance and Muslims and the resolution of their problems. Internationally, aligning governments and nations, preserving the unity of Muslims and the entities of the Islamic country, and undermining the enemy's plans and deceits are possible through taqiyya. In fact, the philosophy of using this rule in political jurisprudence is to lead the Islamic country and Muslims to their higher goals.

Keywords

References

قرآن کریم.
انصاری، مرتضی (1370). التقیه. انتشارات قائم آل محمد.
حرّعاملی، محمدبن حسن (1398ق). وسایل الشیعه. داراحیاء التراث العربی، ج 11، 8.
خامنه‌‌ای، سید علی (1369 الف). هم‌رزمان حسین. تهران: انتشارات انقلاب اسلامی.
خامنه‌‌ای، سید علی (1369 ب). قبسات النور. تهران: کنفرانس جهانی اهل بیت(ع).
خامنه‌‌ای، سید علی (1397 الف). بیان قرآن (تفسیر سوره برائت). تهران: انتشارات انقلاب اسلامی.
خامنه‌ای، سید علی (21/8/1380). بیانات در جمع نیروهای بسیجی شرکت‌کننده در اردوی رزمی - فرهنگی علویّون. قابل دسترس در:                                         https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=8994
خامنه‌ای، سید علی (23/4/1368). خطبه‌های نماز جمعه‌ تهران. قابل دسترس در:
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2142
خامنه‌ای، سید علی (4/3/1369). بیانات در دیدار با شرکت‌کنندگان مجمع جهانی اهل‌بیت(ع). قابل دسترس در:
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2314
خامنه‌ای، سید علی (9/11/1368). بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی. قابل دسترس در:
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2259
خامنه‌ای، سیدعلی (1397 ب). کاوشی در حکم فقهی صابئان. فقه اهل بیت(ع)، شماره 9.
خمینی، سید روح‌الله (1363). کشف الاسرار. بی‌نا.
خمینی، سید روح‌الله (1368). صحیفه نور. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج1.
خمینی، سید روح‌الله (1378). الرسائل العشر. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
شهید اول، محمدبن مکی (بی‌تا). القواعد و الفوائد. قم: مکتبه المفید، ج2.
صفائی حائری، علی (1380). درس‌هایی از انقلاب. قم: هجرت.
صفری، نعمت‌الله (1381). نقش تقیه در استنباط. قم: بوستان کتاب.
مصطفوی، سیدکاظم (1421ق). القواعد. قم: جامعه مدرسین، چاپ چهارم.
مطهرى، مرتضى (1368). مجموعه آثار. قم: انتشارات صدرا، ج 18.
مکارم شیرازی، ناصر (1380). القواعد الفقهیه. قم: جامعه مدرسین، چاپ پنجم، ج1.
منصوری، جواد (1365). نظری به سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: امیرکبیر.
 

Files

Share

How to cite

Statistics