نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری روابط بین الملل، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، ایران
2 دانشیار روابط بین الملل، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی ، همدان، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
هرچند برقراری روابط سیاسی بین دو کشور ایران و مصر، در راستای سیاست همگرایی اسلامی و منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و مصر نیز به عنوان کشوری اسلامی و منطقه‌ای، بی‌شک از اولویت‌های سیاست خارجی ایران مبتنی بر قانون اساسی و سیاست‌های کلی نظام است؛ اما وجود بازیگرانی در سطوح مختلف، مانع مهمی در عادی‌شدن مناسبات فی مابین شده است. از تیرگی روابط دو کشور مهم و تأثیرگذار منطقه خاورمیانه و جهان اسلام، نزدیک به چهار دهه می‌گذرد و علیرغم وجود تمایلات مقطعی برای کاهش تنش‌ها و برقراری روابط؛ تا کنون نتیجه ملموسی به‌دست نیامده است. یکی از عوامل تیرگی رابطه میان دو کشور، وجود بازیگران منطقه‌ای است که تمایلی به از سرگیری رابطه میان این دو ندارند.از این رو، مقاله پیش رو در صدد پاسخگویی به این پرسش است که در سطح منطقه‌ای چه عواملی بر تیرگی رابطه دو کشور ایران و مصر (1357ـ1400) مؤثر بوده‌اند. فرضیه پژوهش هم بر این اصل استوار است که نفوذ معنوی و ترس از افزایش قدرت منطقه‌ای و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران توسط بازیگران منطقه‌ای همچون عربستان، ترکیه، امارات، رژیم صهونیستی، اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس مؤلفه تأثیرگذار بر تیرگی روابط ایران و مصر در فاصله سال‌های (1400-1357) می‌باشد.
کلیدواژه‌ها [English]
)