اقتضائات دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران از طریق ارتباط میان‌‌‌‌‌فرهنگی نسبت به مسلمین اندونزی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

مدیر گروه

چکیده

با توجه به تفاوت‌‌‌‌‌های مذهبی اندونزی با ایران، چه اقتضائاتی را از منظر اسلامی می‌‌‌‌‌توان در دیپلماسی عمومی با دیگر گروه‌‌‌‌‌های مسلمان در نظرگرفت؟ آیا اصول مشترکی برای ارتباط میان‌‌‌‌‌فرهنگی وجود دارد که بتوان به همکاری و دوستی با آنان پرداخت؟ با ترکیبی از روش جامعه‌‌‌‌‌شناسی سیاسی و تحلیل محتوا از گفتار رهبران و نخبگان مذهبی و با استفاده از آیات قرآن می‌‌‌‌‌توان به سوالات فوق پاسخ داد. فرضیه این است که دیپلماسی‌‌عمومی ‌‌جمهوری اسلامی ایران باید برمبنای ‌‌پیشرفت ‌‌اسلامی، همکاری، میانه‌‌روی، حفظ استقلال دو ملت، عدالت برای همه، مسئولیت همگانی، همبستگی و مقاومت در برابر ظلم باشد. ایجاد گفتمان مشترک بین‌‌‌‌‌المذاهب، ایجاد سایت مشترک علمای ایران و اندونزی در حوزه‌‌ی عقل و عدالت، برگزاری سمینارهای بین‌‌‌‌‌المللی مشترک در ترویج رویکرد تقریبی، حمایت از اندیشه‌‌‌‌‌های آزادی‌‌‌‌‌خواهانه، صحت‌‌‌‌‌سنجی اخبار نسبت به فعالیت‌‌‌‌‌های اسلام‌‌‌‌‌خواهانه و... از راهکارهای عملیاتی در دیپلماسی با اندونزی است. منطق ارایه‌‌ی این پژوهش، از تحلیل محتوای به‌‌‌‌‌دست‌‌‌‌‌آمده از اندیشه‌‌ی هرگروه اسلامی اخذ گردیده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Exigencies of Public Diplomacy of the Islamic Republic of Iran through Intercultural Communication in Relation to Indonesian Muslims

نویسنده [English]

  • sayd mir saleh hosseini gebeli
Head of Department
چکیده [English]

Considering Irano-Indonesian religious differences, what exigencies can be considered in public diplomacy with other Muslim groups from the perspective of Islam? Are there common principles for intercultural communication that can build up cooperation and friendship? These questions can be answered by combining methodology of political sociology and analysis of content from statements of religious leaders and elites and by using the Quranic verses. It hypothesized that public diplomacy of the Islamic republic of Iran must be based on the Islamic progress, cooperation, moderation, maintaining independence of two nations, justice for everyone, general responsibility, solidarity and anti-cruelty resistance. Establishing shared discourse among religions, creating joint website of Iran-Indonesia ulemas in the field of wisdom and justice, organizing joint international seminars on promulgating approximation approach, supporting liberalistic thoughts, measuring accuracy of news about Islamist activities and… are included among operational strategies of diplomacy with Indonesia. Logic of presentation of this research has been gained from analysis of contents taken from ideas of each Islamic group.  

کلیدواژه‌ها [English]

  • Public Diplomacy
  • Iran
  • Indonesia
  • Muslims of Indonesia
  • Intercultural Communication

مراجع

  1. آرنولد، سیر توماس (1385). تاریخ گسترش اسلام. ترجمه: ابوالفضل عزتی. تهران: نشر دانشگاه تهران.
  2. اسپوزیتو، جان.ال (1382).‌‌ انقلاب ایران و بازتاب جهانی آن. ترجمه: محسن مدیر شانه‌‌‌‌‌چی. تهران: انتشارات باز.
  3. احدی، افسانه (1387). دیپلماسی عمومی امریکا؛ پژوهشنامه سیاست خارجی امریکا.
  4. امرایی، حمزه (1383). انقلاب اسلامی ‌‌‌‌‌ایران و جنبش‌‌‌‌‌های اسلامی ‌‌‌‌‌معاصر. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  5. بابی، سعید (1379). هراس بنیادین؛ اروپامداری و ظهور اسلام‌‌‌‌‌گرایی. ترجمه: غلام‌‌‌‌‌رضا جمشیدی‌‌‌‌‌ها و موسی عنبری. تهران: نشر دانشگاه تهران.
  6. باسورث کلیفورد، ادموند (1380). سلسله‌‌‌‌‌های اسلامی جدید؛ راهنمای گاه‌‌‌‌‌شماری و تبارشناسی. ترجمه: فریدون بدره‌‌‌‌‌ای. تهران: نشر مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
  7. برنارد، ولک (1374). تاریخ اندونزی. ترجمه: ابوالفضل علیزاده طباطبایی. تهران: پژوهشگاه علوم اسلامی و مطالعات فرهنگی.
  8. جاویدفر، جعفر (بی­تا). دایرة‌‌‌‌‌المعارف جغرافیائی جهان (جلد اول) آسیا. تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی سحاب.
  9. حسینی جبلی، سید میرصالح (1390). جنبش‌‌‌‌‌های اسلامی در اندونزی. قم: انتشارات بوستان کتاب.
  10. حشمت‌‌‌‌‌زاده، محمدباقر (1385). تاثیر انقلاب اسلامی ‌‌‌‌‌بر کشورهای اسلامی. تهران: نشر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
  11. دکمجیان، هرایر (1377). اسلام در انقلاب جنبش‌‌‌‌‌های اسلامی ‌‌‌‌‌معاصر در جهان عرب: بررسی پدیده‌‌ی بنیادگرایی اسلامی. ترجمه: حمید احمدی. تهران: انتشارات کیهان.
  12. راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین بن محمد بن فضل (1375). مفردات الفاظ قرآن (ج3). ترجمه و تحقیق: سید غلام‌‌‌‌‌رضا خسروی. تهران: انتشارات مرتضوی.
  13. ریکلفس، ام.سی (1370). تاریخ جدید اندونزی. ترجمه: عبدالعظیم هاشمی نیک. تهران: نشر وزارت امور خارجه.
  14. سبحانی، جعفر (1373). فرهنگ عقائد و مذاهب اسلامی (جلد 3). قم: انتشارات توحید.
  15. سجادی، سیدعبدالقیوم (1392). دیپلماسی و رفتار سیاسی در اسلام. قم: بوستان کتاب.
  16. سعید، عبدالله (1385). «فضل‌‌‌‌‌الرحمان و اندیشه‌‌‌‌‌های وی در باب فهم و تفسیر قرآن». ترجمه: مهرداد عباسی. در فصلنامه مدرسه (فرهنگی، فلسفی)، سال دوم، شماره چهارم.
  17. شیخی، محمدتقی (1369). جامعه‌‌‌‌‌شناسی جهان سوم. تهران: انتشارات اشراقی.
  18. طلوعی، محمود ( 1372). فرهنگ جامع سیاسی. تهران: علم- سخن.
  19. فون، درمهدن فردر (1378). دو دنیای اسلام؛ روابط جنوب شرقی آسیا و خاورمیانه. ترجمه: محمود اسماعیل‌‌‌‌‌نیا. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  20. قربان‌‌‌‌‌پور دشتکی، علی (1396). «هم‌‌‌‌‌افزایی تفاهمی: چارچوب راهبردی برای دیپلماسی فرهنگی». فصلنامه سیاست متعالیه، سال پنجم، شماره‌‌ی شانزدهم.
  21. کاست، بیدترنتون و ریچارد تامن (1340). جغرافیای عمومی ‌‌‌‌‌جهان: مناطق مهم جغرافیایی. ترجمه: ابوطالب صارمی. تهران: انتشارات فرانکین.
  22. کاظمی و عزیزی (1388). دیپلماسی عمومی و الگوی اسلامی آن. نشریه‌‌ی رسانه: شماره 80.
  23. لاپیدوس، ایرام (1376). تاریخ جوامع اسلامی (جلد اول). ترجمه: محسن مدیر شانه‌‌‌‌‌چی. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
  24. مارسل، بوازار (1360). اسلام در جهان امروز. ترجمه‌‌ی‌‌‌‌‌: د.م.ی. تهران: انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  25. مازندرانی ع، وحید (1345). سرزمین هزاران جزیره‌‌ی جمهوری اندونزی. تهران: انتشارات دهخدا.
  26. مجرد، محسن (1386). تأثیر انقلاب اسلامی بر سیاست بین‌‌‌‌‌المللی. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  27. مظفری، محمدرضا (1372). اندونزی. تهران: مؤسسه چاپ و انتشارات.
  28. ملک‌‌‌‌‌زاده، محمد (1394). «قدرت نرم نظام جمهوری اسلامی ایران در ابعاد منطقه‌‌‌‌‌ای (مؤلفه‌‌‌‌‌ها، دستاوردها و راه‌‌‌‌‌کارها)». فصلنامه سیاست متعالیه، سال سوم، شماره یازدهم.
  29. موثقی، سید احمد (1378). جنبش‌‌‌‌‌های اسلامی معاصر. تهران: انتشارات سمت.
  30. موحد، محمدعلی (1376). سفرنامه‌‌ی ابن بطوطه (جلد2). تهران: انتشارات سپهر نقش.
  31. موسوی بجنوردی، کاظم (1380). دایره‌‌‌‌‌المعارف بزرگ اسلامی (ج 10). تهران: مرکز دایره‌‌‌‌‌المعارف بزرگ اسلامی.
  32. نوئر، دلیار (1370). نهضت‌‌‌‌‌های نوین اسلامی در اندونزی. ترجمه: ایرج رزاقی و محمدمهدی حیدرپور. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
  33. هوکر، ام.بی (1371). اسلام در جنوب شرقی آسیا. ترجمه: محمدمهدی حیدرپور. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
  34. یاوری، فرامرز (1372). شناسایی کشورهای آسیا. تهران: سازمان جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی.
  35. یوسف‌‌‌‌‌زاده، حسن (1393). پایان‌‌‌‌‌نامه‌‌ی الگوی ارتباطات میان‌‌‌‌‌فرهنگی در اسلام. قم: دانشگاه باقرالعلوم.

36. Laoust Henri (1979) Linfluence d Ibn Taymyya in Islam. Past Influence and Present challenge. Alford T.welch and Pierre cachia eds. (Edinburgh: Edinburgh university).

37. Ralf. Linton (1936). The study of man. New York.

38. E.B (1924) primitive Culture. New york. 1thed - Tylor.

39. Berridge.G.R.Alan James (2001) A Dictionary of Diplomacy.New York.Palgrave Macmillan.

40. Castells.Manuel (2009) Communication Power. London and New York Oxfied University Press.

41. Ricks.Thimic M (1992) Power Politics and Political Culture US-Iran Relations in the Book: Iran Political Culture in the Islamic Republic Edited by Samih K.Farsoun and Mehrdad Mashayekhi London and New York Routledge.

42. Samovar, Larry A. Porter Richard E Mcdanied Edwin R (2009) Intercultural Communicatio Areader 12e WadsWorth Cengage Learning.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار