هدف مقاله‌‌ی حاضر، یافتن ویژگی‌‌‌‌‌های زبان‌‌‌‌‌شناختی حکمت متعالیه است که آن را از دیگر اقسام حکمت اسلامی جدا می‌‌‌‌‌کند. مدعای نگارنده آن است که ویژگی‌‌‌‌‌های زبان‌‌‌‌‌شناختی، بهتر از دیگر معیارها - مانند نوع مسایل یا منابع - می‌‌‌‌‌تواند ویژگی‌‌‌‌‌های خاص حکمت متعالیه را نشان دهد. برای بررسی این ادعا از روش‌‌‌‌‌شناسی اسنادی استفاده شده است. حاصل این پژوهش، شناساندن ویژگی‌‌‌‌‌های زبانشناسی خاص حکمت متعالیه است. از نتایج این نوشته می‌‌‌‌‌توان در مطالعات تطبیقی فلسفی و بسط شاخه‌‌‌‌‌های دیگر فلسفه‌‌ی اسلامی، از جمله فلسفه‌‌ی سیاسی و فلسفه‌‌ی علوم انسانی بهره گرفت.
)