رهیافت "فرهنگ استراتژیک" عبارت است از وجوه پایهای، مشترک و مبتنی‌بر هویت جمعی در قلمرو ملی و منطقه‌ای؛ که در چارچوب شاکله‌ی امنیت فرهنگی مرتبط با امنیت ملی، بتوان الگویی جدید و بدیل را صورت‌بندی نمود و به اعتبار آن، برای پیشگیری از وقوع منازعات داخلی و تحکیم و تقویت روابط جمعی ملی و منطقه‌ای بتوان راهحلی کارآمد و پایدار ارایه کرد. ضرورت طرح این رهیافت، با پیچیده‌ترشدن شرایط و اوضاع کشور و منطقه رابطه‌ای مستقیم دارد و بر این امر دلالت میکند که رهیافت‌های سخت‌افزاری (نظامی) و سیاسی، به رغم لازم بودنشان، برای حل بسیاری از مسایل و گسترش امنیت و رفاه در جوامع، از کارآیی و کفایت لازم برخوردار نیستند. این مقاله در راستای تعمیق و تکمیل الگوی پایه‌ی پیشرفت، به‌ویژه ارایه‌ی الگویی برای پیشنویس سند تدابیر (نظام‌سازی) تنظیم و تدوین شده است. از این‌رو، با مفروض قراردادن پایه‌ی "ایمانی" برای امنیت، ضمن اتخاذ رهیافت فرهنگی استراتژیکی، امنیت فرهنگی را با توجه به رویکرد سازه‌انگارانه و گذار از رویکرد رئالیستی، توضیح می‌دهد و با معرفی راهبردهای داخلی و خارجی در جهت فراهم نمودن زمینه‌های الگوی دیپلماسی چندجانبه، الگویی عملی را به تصویر می‌کشد.
قربان‌پور دشتکی, علی. (1396). رهیافت "فرهنگ استراتژیک" ملی در الگوی دیپلماسیِ فرهنگی چندجانبه با تأکید بر امنیت فرهنگی. سیاست متعالیه, 5(19), 95-112.
MLA
علی قربان‌پور دشتکی. "رهیافت "فرهنگ استراتژیک" ملی در الگوی دیپلماسیِ فرهنگی چندجانبه با تأکید بر امنیت فرهنگی". سیاست متعالیه, 5, 19, 1396, 95-112.
HARVARD
قربان‌پور دشتکی, علی. (1396). 'رهیافت "فرهنگ استراتژیک" ملی در الگوی دیپلماسیِ فرهنگی چندجانبه با تأکید بر امنیت فرهنگی', سیاست متعالیه, 5(19), pp. 95-112.
VANCOUVER
قربان‌پور دشتکی, علی. رهیافت "فرهنگ استراتژیک" ملی در الگوی دیپلماسیِ فرهنگی چندجانبه با تأکید بر امنیت فرهنگی. سیاست متعالیه, 1396; 5(19): 95-112.
)