این مقاله به دنبال معرفی "الگوی همافزایی تفاهمی" به مثابه چارچوب راهبردی ایرانی- اسلامی برای دیپلماسی فرهنگی است. توجه به این مقوله به دلیل رشد نقش فرهنگ در سیاست گذاری بینالمللی و تغییر رویه های متعارف دیپلماسی رسمی فرهنگی حائز اهمیت است. الگوی همافزایی تفاهمی بر اساس مشترکات فرهنگی و تاریخی، در پهنه فضای جغرافیای فرهنگی و در قالب دیپلماسی فرهنگی نوین شکل میگیرد. در این ترکیب، "همافزایی" بر فعالیت جمعی و گروهی دلالت دارد و "تفاهم" نیز به این مسأله اشاره می کند که اعضا نه تنها یکی بر دیگری برتری نخواهند یافت، بلکه همگان در یک افق مشترک متفاهم، به اهداف متعالی و مبتنی بر کرامت انسان نائل خواهند شد. مجریان و کارگزاران الگوی مورد نظر، نخبگان فرهنگی حوزه و دانشگاه هستند که ورای دیپلماسی رسمی دولتی، سیاست گذاران دیپلماسی فرهنگی محسوب می شوند. اهداف الگوی همافزایی: ایجاد مدارا و همزیستی مسالمتآمیز، تحکیم اخوت و برادری، بهرهبرداری عادلانه از محیط زیست و خودکفایی و عدالت اقتصادی است. در این مقاله ضمن طرح چارچوب های عملی، مراحل عملیاتی شدن الگوی مورد نظر نیز - در راستای پیشنویس سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت – مورد توجه واقع شده است.
اشتریان، کیومرث (1389). متغیرهای استراتژیک در سیاست‌گذاری فرهنگی. تهران: نشر میزان.
نوذری، حسینعلی (1386). بازخوانی هابرماس. تهران: نشر چشمه.
صالحی امیری، سید رضا (1386). مفاهیم و نظریههای فرهنگی. تهران: نشر ققنوس.
صالحی امیری، سید رضا و محمدی، سعید (1389). دیپلماسی فرهنگی. تهران: نشر ققنوس.
برچیل، اسکات و همکاران (1391). نظریههای روابط بینالملل. تهران: نشر میزان.
رضایی، محسن (1380). سرمشقی برای سیاست‌گذاری و مدیریت فرهنگی. تهران: نشر ملیکا.
مهدوی، مسعود و احمدی، علی (بهار 1390). جغرافیای فرهنگی؛ تبیین نظری و روششناختی کاربرد در مطالعات نواحی فرهنگی. فصلنامه مطالعات فرهنگ و ارتباطات. دوره 12، شماره 45: 155-183.
طاهری، محمود (1389). رسانه‌ها و گفت‌وگوی فرهنگ‌ها. تهران: واحد علوم و تحقیقات.
هادیان، ناصر (زمستان 1382). سازهانگاری: از روابط بینالملل تا سیاست خارجی. فصلنامه سیاست خارجی. سال هفدهم. شماره 4.
)