بررسی مقایسه ای محتوای پیش نویس سند «افق آینده پیشرفت» در حوزه سیاست خارجی، دفاعی و امنیتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد دانشگاه اصفهان .

2 دکتری روابط بین الملل

چکیده

با توجه به اهمیت روزافزون توسعهیافتگی، امروزه در اغلب کشورها چشمانداز بلند مدتی جهت ارائهی تصویری از آیندهی مطلوب کشور تهیه میشود تا مسیر توسعه و تعامل با جریانهای منطقهای و جهانی را هموار سازد. اندیشمندان و پژوهشگران کشور ما نیز به تدوین پیشنویس اولیهی الگوی اجمالی پیشرفت کشور (الگوی پایه) مشتمل بر بخشهای مبانی، آرمان، رسالت، افق و تدابیر پرداختهاند. پژوهش حاضر از بین اسناد فوق، را انتخاب نموده و کوشیده است با تحلیل محتوا و همچنین « افق آیندهی پیشرفت » سند مقایسهی مفاد آن با سه کشور ترکیه، مالزی و کرهی جنوبی، رویکرد سند را در حوزهی سیاست خارجی و امنیتی مورد نقد و تحلیل قرار دهد. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که این سند، همچون سند مالزی از منظر محتوا و میزان ابتکار و نوآوری در وضعیت ضعیفی قرار دارد. اسناد چشمانداز هر چهار کشور از منظر هماهنگی با مسائل علمی روز وضعیت نامساعدی دارند. ترکیه و مالزی بهعنوان دو کشور مسلمان، برنامهای در حوزهی
جهان اسلام برای خود تعریف نکردهاند؛ این در حالی است که در سند ایران توجه به مسائل اسلامی بیش از سایر مسائل بومی و فرهنگ راهبردی ایرانی بوده است. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

“Future Advancement Horizon” Document in Foreign Affairs, Defense and Security

نویسندگان [English]

  • Iran Ghazi 1
  • A’zam Mollaei 2
1 Professor of University of Isfahan.
2 Ph.D. in International Relations.
چکیده [English]

Due to the increasing importance of development, nowadays, a long-term perspective is prepared to present a picture of the desirable future in all countries to smoothen the pathway of development and interaction with regional and worldwide streams. Thinkers and researchers in our country, also, have tried their hands at preparing the preliminary draft of concise pattern of the development of the country (basic pattern) including basics, goal, duty, horizon and strategies sections. The present study has chosen “Future Advancement Horizon” document out of those ones and has tried to criticize and analyze the document’s approach in foreign affairs and security with content analysis and also comparing it with three countries; Turkey, Malaysia and South Korea. The findings of the study suggest that this document is in a poor condition in content, innovation and initiative, like the document of Malaysia. As two Muslim countries, Turkey and Malaysia have not prepared a plan for themselves in the domain of Islamic world and in the Iranian document, attention to Islamic issues has been more than noticing other local issues and Iranian strategic culture.

کلیدواژه‌ها [English]

  • perspective
  • development
  • Comparative Method
  • Foreign Affairs and Security Policy
  • Content Analysis
  1. اعرابی، سید محمد و منتی، حسین (1389). «استراتژی تکنولوژی». تهران: انتشارات مهکامه.
  2. افتخاری، اصغر؛ نادری باب اناری، مهدی؛ میسمی، حسین (بهار 1390). «بازخوانی الزامات امنیتی سند چشم‌انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404؛ رویکردی چندجانبه». راهبرد، شماره 58.
  3. برادران شرکاء، حمیدرضا؛ جعفری، آمنه؛ کاویانی­فر، محبوبه (1387). «چشم‌انداز 2020 مالزی». مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
  4. برادران شرکاء، حمیدرضا (آبان 1387). «چشم‌انداز استراتژیک ترکیه». مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
  5. تیکنر، آرلن؛ ویور، اُلی (1391). «دانش روابط بین‌الملل در چهار گوشه­ی جهان». مترجم: علیرضا طیّب. تهران: انتشارات مؤسسه ابرار معاصر.
  6. خامنه­ای، سیدعلی (15/5/1393). بیانات در دیدار اساتید دانشگاها.
  7. دانشگر، محمد؛ چوپانی رستمی، سعید محسن؛ میار عباسی، ابوذر (زمستان 1390). مقاله «الگوی همکاری منطقه­ای در افق سند چشم‌انداز». ژئوپلیتیک، سال هفتم، شماره 4 (پیاپی 24).
  8. رفیع­پور. فرامرز (بی­تا). تکنیکهای خاص تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  9. زلفی گلاب، محمدعلی و کیانی بختیاری، ابوالفضل (بهمن 1387). «راهبردهای علمی برای تحقق سند چشم‌انداز». تدبیر، شماره 201.
  10. عبدالله­زاده، ژیلا (9 دی 1394). «بررسی مقایسه­ای اسناد چشم‌انداز توسعه در سه کشور عربستان، ترکیه و مالزی». اجتماع و توسعه: http://etmag.ir/index.
  11. فرد آر، دیوید (1386). مدیریت استراتژیک. ترجمه­ی: علی پارسائیان و سید محمد اعرابی. تهران: دفتر پژوهش­های فرهنگی (چاپ دهم).
  12. هرسیج، حسین (1380). «روش مقایسه­ای: چیستی، چرایی و چگونگی به­کارگیری آن در علوم سیاسی». مجله­ی دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان، دوره 13، شماره 1.
  13. هزاوه‌ئی، سیدمرتضی (1387). «نقش علوم انسانی در چشم‌انداز بیست‌ساله جمهوری اسلامی ایران و راهکارهای عملیاتی ساختن آن». کنگره علوم انسانی.

14. Abdul Razak, Mohd Najib binTun Haji. (2015). “Eleventh Malaysia Plan
)2016-2020( Anchoring Growth On People”. Kuala Lumpu:Prime Minister’s Department

15. Bamberger. & Figenbaum, A. (1996). “The role of strategic reference points in explaining the nature and consequences of human resource strategy”, Academy of management review, 21, 4, pp. 926-958.

16. Bin Mohammed, Mahathir. (02/28/1991). “Malaysian: The Way Forward (Vision 2020): http://www.epu.jpm.my.

17. Bryson, John M. (February 1988). “A strategic planning process for public and
non-profit organizations”. Long Range Planning, Volume 21, Issue 1.

18. Hsieh, Hsiu-Fang. Shannon, Sarah E. (November 2005). “Three Approaches
to Qualitative Content Analysis”. Qualitative Health Reserch, Vol. 15 No. 9,
1277-1288

19. Koç, Rahmi M. (Summer 2013). “An Evaluation of Turkey's 2023 Targets from the PrivateSector Perspective. Turkish policy Quarterly, VOLUME 12 NUMBER 2.

20. Goss, David. (1994). “principles of human resource management”. London: Rutledge.

21. Mahoney, James. (February 2007). “Qualitative Methodology and Comparative Politics”. Comparative Political Studies. Volume 40 Number 2122-144.

22. “Ten Agendas for South Korea’s Foreign PolicyToward 2020”. (December 2012) .EAI National Security Panel (NSP) Report.