مطالعه و توجه به اندیشه‌ی سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای در سطح ایران و بلکه جهان رو به فزونی است. این مسأله نه فقط به‌دلیل عهده‌داری ولایت و زعامت، بلکه به جایگاه علمی و مبانی اندیشه‌ای نوین ایشان در مسائل سیاسی و مدیریت کلان جامعه‌ی اسلامی نیز مرتبط است. در این مقاله با استفاده از مبادی هستی‌شناسانه و انسان‌شناسانه‌ی آیت‌الله خامنه‌ای و برمبنای کاوشی روشمند و بهره‌گیری از چارچوب نظری سیستمی، به بررسی رابطه‌ی دوگانه‌ی "جمهوریت و ولایت" در نظام دانایی آیت‌الله خامنه‌ای پرداخته‌ایم. فرضیه‌ی اصلی مقاله این است که در اندیشه‌ی سیاسی ایشان، ضمن مشروع دانسته‌شدن اطلاق ولایت، جمهوریت و آرای مردم نیز در ساختار نظام سیاسی اسلام نقش مهم و خاص خود را دار هستند که این مهم، حقوق و تکالیف متقابلی را برای ولیّ و جمهور مردم رقم می‌زند.
مصباح یزدی، محمدتقی (1377). پرسش‌ها و پاسخ‌ها؛ ولایت فقیه و خبرگان (جلد 2). قم: انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
معینی‌پور، مسعود (1389). اصول حاکم بر سبک مدیریت مقام معظم رهبری در کنترل و مهار وقایع انتخابات 1388، فصلنامه علمی پژوهشی پژوهشنامه انقلاب، سال اوّل، شماره اوّل.
ــــــــــــــ (1392). عدم امکان تحقق دموکراسی دینی به جای مردم‌سالاری دینی (با تاکیدبر نظریه‌ی مردم‌سالاری دینی مقام معظم رهبری). مجموعه مقالات علمی پژوهشی همایش مردم‌سالاری دینی.
ملک افضلی اردکانی، محسن (1391). آشنایی با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران. قم: نشر معارف.
مهاجرنیا، محسن (1393). فلسفه سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای. تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
مهدوی کنی، محمدرضا (1380). بیست گفتار. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
ابتدای صفحه