این مقاله در پی پاسخ به این سؤال اصلی که آیا اندیشه سیاسی اسلام برای تولید قدرت نرم، ظرفیت راهبردی لازم را داراست، به پردازش مؤلفههای قدرت نرم میپردازد که عبارتند از: اعتماد، شبکه روابط و اعتبار. ادعای نوشتار حاضر این است که در رویکرد یکی از ابزارهای بسیار قوی برای ایجاد کنترل درونی در « تقوی » ، اخلاقِ سیاسی به اعتماد انسان است. در رویکرد فقه سیاسی، تعدادی قواعد فقهی وجود دارند که موجب افزایش اعتماد سیاسی میشوند. قواعدی از قبیل: مساوات، احسان، تألیف قلوب، تعاون، وفای به عقود، عدالت، شورا و غیره. مؤلفههای شبکه های روابط قدرت نرم در اندیشه سیاسی اسلام عبارتند از: عوامل دوست یزا، اتحاد و یکپارچگی امت اسلامی. مؤلفه های ایجاد اعتبار نیز شامل مشروعیت سیاسی، مشارکت، پرهیز از توسل به زور و موارد دیگر است. بنابراین، اندیشه سیاسی اسلام در همه مؤلفه های قدرت نرم دارای ظرفیت است.
ابن شهرآشوب (1412)، مناقب آل ابیطالب، ج 1، بیروت، دارالاضواء، چ دوم.
افتخاری، اصغر (1387)، دو چهره قدرت نرم، قدرت نرم معنا و مفهوم، تهران، پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج.
بشیریه، حسین (1376)، تاریخ اندیشههای سیاسی در قرن بیستم، تهران، نشر نی.
پوراحمدی، حسین (1389)، قدرت نرم و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، قم، بوستان کتاب، چ اول.
تاجبخش، کیان (1385)، سرمایه اجتماعی، اعتماد، دموکراسی و توسعه، تهران، نشر شیرازه.
جعفری، محمدتقی (1385)، حقوق جهانی بشر، تهران، مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
ـــــــــــــــ (1377)، حاکمیت خداوندى (مجموعه مقالات دهمین کنفرانس بینالمللى وحدت اسلامى) تهران، مجمع جهانى اهل بیت(ع).
حرانی، ابنشعبه (1363)، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چ دوم.
حیدری، حمید (1376)، توسل به زور در روابط بینالملل از دیدگاه حقوق بینالملل عمومی و فقه شیعه، تهران، اطلاعات، چاپ اول.
سبحانی، جعفر (1370)، فروغ ابدیت، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ج 2، چ ششم.
شریعتی، روحالله (1387)، قواعد فقه سیاسی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
طباطبایى، محمدحسین (1376)، تفسیر المیزان، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، تهران، رجاء، امیرکبیر، ج 4.
عالم، عبدالرحمن (1373)، بنیادهای علم سیاست، تهران، نشر نی.
عاملی، محمدبن حسن (1389)، وسائلالشیعه، تهران، مکتبةالاسلامه، چ پنجم.
غفاری، غلامرضا، تبیین عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر مشارکت اجتماعی و اقتصادی سازمانیافته به عنوان مکانیسمی برای توسعه در ایران، پایاننامه دکتری دانشکده علوم اجتماعی.