مقاله حاضر در صدد پاس خگویی به این پرسش است که آیا نظریه حرکت جوهری، ظرفیت تبیین پدید ههای سیاسی را دارد؟ پاسخ مثبت به این پرسش م یتواند نشان دهنده ارائه راه حل های جدید از سوی فلسفه اسلامی به برخی از دشوار ههای مهم در علم سیاست باشد. مدعای این نوشتار آن است که نظریه حرکت جوهری، ظرفیت بیشتری برای تبیینِ سرشت متحول پدیده های سیاسی نسبت به نظریه های رقیبش را دارد. برای بررسی مدعای مقاله، از روش اسنادی و استراتژی نگارش فرآیندی استفاده می شود. نتایج این پژوهش در صورت اثبات مدعای خود، آن است که دیدگاهی پویا و دینامیک به دشوار ههای علم سیاست می دهد که در نظریه های موجود علم سیاست به صورت ایستا پاسخ گویی شده اند. همچنین مدعای مقاله حاضر در صورت اثبات می تواند در قلمروی نظریه پردازی علم سیاست، تحولی اساسی ایجاد کند.
طباطبایی، محمدحسین و مطهری، مرتضی (1375)، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، ج6، چ4.
عبودیت، عبدالرسول (1385)، درآمدی به نظام حکمت صدرایی، تهران، سمت و مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ج1.
عطاس، سیدمحمدنقیب (1374)، «اسلام و فلسفه علم» در درآمدی بر جهانشناسی اسلامی، زیر نظر دکتر مهدی محقق و سید محمد نقیب العطاس، ترجمه حسن میانداری، تهران، نشر موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران و مؤسسه بینالمللی اندیشه و تمدن اسلامی مالزی (ایستاک).
یزدانیمقدم، احمدرضا (1388)، «حرکت جوهری و ادراکات اعتباری» در سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه: مجموعه مقالات، به اهتمام شریف لک‌زایی، قم، نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج1.
12. Poulantzas, Nicos (1974), Political Power and Social Classes, London: NLB.
)