سیاست متعالی و تعالی سیاسی؛ برترین گزینه جایگزین سیاست سکولاریسم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

چکیده

سیاست طبیعی، سکولاریستی و متدانی مدرنیسم اعم از سوسیالیسم و لیبرالیسم تا نیهیلیسم پست مدرنیسم است. این نگاه، نظریه و نظام و سیاست امروزه و به صورت فزایندهای اشکالات نارسایی و ناسازواری مشکل آفرین را بروز داده و میدهد. دوآلیسم؛ دوگانگی سیاست از دیانت و جدایی مظاهر دانشی، کنشی و روشی سیاسی از مبانی ماهوی ارزشی، بینشی و منشی خویش است. این آسیب از آغاز از نگاه خداوندان اندیشه سیاسی خود غرب دور نمانده بود. لکن نارسایی و ناسازواری سیاسی مسیحیت کلیسایی، مانع راهبرد درست بوده است. تجربه سلطه قرون وسطایی کشیشان نیز مزید بر علت شده است. چنان که در این مقاله ملاحظه خواهیم کرد، از ماکیاولی در بنیاد و آغاز تا روسو در میانه راه و رنسانس ما شاهد جدایی سیاست از مسیحیت هستیم. این در حالی بوده که اینها قائل به جدایی ذاتی سیاست از دیانت نبودهاند. دیانت توحیدی اسلام، رهیافت راهبردی امامت و به ویژه گفتمان سیاسی امام خمینی(ره)، دیانت را عین سیاست دانسته و به تعبیر ملاصدرا روح جسم سیاست میداند. موضوعی که برگرفته از پژوهش چشم انداز اندیشه سیاسی جمهوری اسلامی در دانشگاه تهران اثر نگارنده است. موردی که کارآمدی؛ بهرهوری و اثربخش عجیب تا اعجازآمیز بودن آن از نظر فیلسوفانه و تاری خنگرانه معاصر و فرامدرن میشل فوکو نیز دور نمانده است. این سیاست متعالی بوده که برترین جایگزین سیاست نامتعالی است

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Sublime politics and political sublimity: best substitute for secular politics

نویسنده [English]

  • Aliriza Sadra
چکیده [English]

Natural and secular politics is close to modernism, socialism, liberalism and postmodern nihilism. This viewpoint, theory and system have increasingly resulted in paradoxical problems. Dualism, the duality of religion and politics and the separation of methodological, actional, and scientific manifestations from its own natural, evaluative, and behavioral foundations. This defect was not ignored by western scholars, but celestial church's political incompatibility was a barrier against arriving at a proper strategy. The domination of priests during the Middle Ages was the other cause. As this paper will reveal, from Machiavelli, at the beginning, to Rousseau, in the middle, and Renaissance we see the separation of politics from Christianity despite the fact that they do not believe they are naturally separable. The monotheist religion of Islam, the strategic approach of Imamate, and especially Imam Khomeini's political discourse consider religion as politics and, as Mulla Sadra says, religion is the spirit of the politics' body. This was the topic of a research called "perspective of the political thought in the Islamic republic of Iran" at the University of Tehran. The strange and magic efficiency of this case was studied according to philosophy, modern historiography and Faucouldian postmodern perspective. It is the sublime politics that can replace unsublime politics.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Politics
  • sublime
  • Secularism
  • Modernism
  • Socialism
  • totalitarian
  1. آشوری، داریوش(1357ش)، فرهنگ سیاسی، تهران، مروراید، چاپ یازدهم.
  2. اسدآبادی، سید جمال­الدین(1327ش)، رساله نیچریه (ناتورالیسم)، تبریز، بی‌نا.
  3. اشتراوس، لئو(1373ش)، فلسفه سیاسی چیست؟، ترجمه فرهنگ رجایی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  4. امام خمینی، روح­الله (1362ش)، رساله نوین، ج4: مسائل سیاسی، ترجمه عبدالکریم بی‌آزار شیرازی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  5. پاسارگارد، بهاء الدین(بی‌تا)، مکتب­های سیاسی، تهران، اقبال.
  6. روسو، ژان ژاک(1352ش)، قرار داد اجتماعی، ترجمه کیا، تهران، گنجینه، چاپ دوم.
  7. شریعتی، علی(1361ش)، ویژگی­های قرون جدید، مجموعه آثار، ج31، تهران، چاپخش.
  8. صدرالمتألهین، محمد(1375ش)، الشواهد الربوبیه، ترجمه­وتفسیر مصلح، تهران،سروش، چاپ دوم.
  9. صلیبا، جمیل(1366ش)، فرهنگ فلسفی، ترجمه منوچهر صانعی، تهران، حکمت.

10. طباطبایی، سید محمدحسین (بی‌تا)، اصول فلسفه و روش رئالیسم، با مقدمه و پاورقی­های مرتضی مطهری، قم، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم.

11. فوکو، میشل(1375ش)، ایرانی­ها چه رؤیایی در سر دارند؟، تهران، ترجمه معصومی، تهران، هرمس، چاپ سوم.

12. ـــــــــ (1379ش)، ایران: روح یک جهان بی روح، ترجمه سرخوش و جهاندیده، ایران، تهران، نشر نی.

13. قرآن کریم.

14. ماکیاول، نیکولو (1375ش)، شهریار، ترجمه محمود محمود، تهران، اقبال.

15. ــــــــــــ (1377ش)، گفتارها، ترجمه لطفی، تهران، انتشارات خوارزمی.