The Qur’anic References about Individuals’ Political Security

Document Type : Original Article

Author

Dr.Political Science, Qom; Member of the Association for Political Studies, Iran.

Abstract

The purpose of the present study is to review Qur’anic references on individuals’ political security. The research method was non-temporal derivative thematic exegesis and the results showed that the Qur’an in different statements has referred to the importance of all humans and emphasized on their security to retain political rights to express their beliefs freely and fearlessly so that no one can harass them for expressing their opinion and their participation in their social and political destiny is guaranteed by the establishment. From the Qur’anic perspective, without recognizing individuals’ political security there cannot be any development and improvement in any society so every political system ought to provide political security for its citizens and protect their political rights. Therefore, according to the Noble Qur’an we can achieve an optimal and ideal society by recognizing the divine place of humans, his role on the earth, and his political rights as well as defending against any threat in this regard.

Keywords

References

  1. قرآن کریم.

    1. افتخاری، اصغر (1377). امنیت ملی: رهیافت‌ها و آثار. مطالعات راهبردی، پیش شماره 2:
      ص 60-27.
    2. افتخاری، اصغر (1391). امنیت. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
    3. انتظاری، علیرضا؛ ستوده، حمید (1396). اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺮاﻣﺖ‌آﻣﯿﺰ اﻧﺴﺎن؛ ﻣﺒﻨﺎﯾﯽ ﺷﺎﺧﺺ در ﺣﻘﻮق ﺷﻬﺮوﻧﺪی. پژوهش‌های اخلاقی، سال هفتم، شماره3: ص3-18.
    4. بوزان، باری (1378). مردم، دولت‌ها و هراس. ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
    5. تریف، تری و دیگران (1383). مطالعات امنیتی نوین. ترجمه علیرضا طیب و وحید بزرگی. تهران: پژوهشگاه مطالعات راهبردی.
    6. جوادی آملی، عبدالله (1385). تفسیر تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء، ج3.
    7. دهخدا، علی اکبر (1372). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران، ج2، 7.
    8. دیلمی، احمد (1378). مشارکت سیاسی در اندیشه اسلام و غرب. پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، شماره 16: ص90-116.
    9. راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1416ق). المفردات فی غریب القرآن. دمشق: دارالقلم.

    10. ﺳﺠﺎدی، ﺳﯿﺪ ﻋﺒﺪاﻟﻘﯿﻮم (1382). ﻣﺒﺎﻧﯽ ﺗﺤﺰب در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ اﺳﻼم. ﻗﻢ: ﺑﻮﺳﺘﺎن ﮐﺘﺎب.

    11. طباطبایی، ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﻴﻦ (١٤١٧ق). ﺍﻟﻤﻴﺰﺍﻥ ﻓﻲ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ. ﻗﻢ: ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺟﺎمعه مدرسین حوزه علمیه، ج1، 14، 18.

    12. قرائتی، محسن (1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگى درس‌هایى از قرآن، چاپ یازدهم.

    13. گروه مطالعاتی امنیت (1387). نظریه امنیت جمهوری اسلامی ایران. تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی.

    14. لک‌زایی، نجف (1392). دیدگاه امنیتی شیعه با تاکید بر اندیشه آیت‌الله شهید بهشتی. شیعه‌شناسی، شماره 41: ص 7-40.

    15. لک‌زایی، نجف؛ رحمت الهی، حسین؛ حاج‌زاده، هادی؛ ارسطا، محمدجواد (1394). امنیت سیاسی افراد و مرجعیت آن در فقه امامیه. حقوق اسلامی، شماره 44: ص 113-152.

    16. معین، محمد (1371). فرهنگ فارسی. تهران: انتشارات امیرکبیر.

    17. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1366). تفسیر القرآن الکریم. قم: بیدار، ج2.

    18. میراحمدی، منصور (1394). آزادی و عدالت در مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران. آفاق امنیت، سال هشتم، شماره26: ص 89-104.

    19. هاشمی رفسنجانی، اکبر (1380). تفسیر راهنما. قم: بوستان کتاب، ج1.

Transcendent Policy
Volume 8, Issue 29
September 2020
Pages 37-54

Files

Share

How to cite

Statistics