The Influences of Peaceful Symbiosis on Foreign Relations of the Islamic Government

Document Type : Original Article

Author

Abstract

The principle of “peaceful symbiosis” is one of the most important issues in the domain of interactions between the governments and people and influences the quality of formation of the systems of human relations. Now, this question remains: can we accept and extend the international principle of “peaceful symbiosis” in connection with the non-Muslim and other societies who possess intellectual infrastructures, principles and different social, cultural and political patterns, based on the Islamic viewpoint? This paper tries to prove the hypothesis that peaceful symbiosis, in its Islamic approach, is original and following it in the domain of international relations with non-Muslims would result in the advancement of goals and achieving Islamic benefits due to reasons such as: image setting, international operations and interactions and ground setting for unifications and coalitions, in shape of a descriptive-analytical research and using qualitative method and with using religious basics, necessities and didactics.

Keywords


  1. افتخاری، اصغر (1389). صلح و امنیت بین‌الملل؛ رویکرد اسلامی (مجموعه مقالات اسلام و روابط بین‌الملل). به اهتمام: حسین پوراحمدی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
  2. آقابخشى، على (1374). فرهنگ علوم سیاسى. تهران: مرکز اطلاعات و مدارک علمى ایران.
  3. برزنونی، محمدعلی (1384). اسلام، اصالت جنگ یا اصالت صلح. مجله حقوقی، مرکز امور حقوقی بین‌المللی ریاست جمهوری، شماره33، صص73 -157.
  4. دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال (1389). مبانی فرانظری نظریه‌ی اسلامی روابط بین‌الملل. فصلنامه روابط خارجی، سال 2، شماره 6، تابستان، صص 96-49.
  5. ـــــــــــــــــــــــــــ (1390). نظریه‌ی اسلامی سیاست خارجی؛ چارچوبی برای تحلیل سیاست خارجی ج.ا.ایران. روابط خارجی، سال 3، شماره 1، بهار، صص 47-7.
  6. دینوری، ابوحنیفه احمد‌بن‌داود(1367). اخبار الطوال. ترجمه: محمود مهدوی دامغانی. نشر نی (چاپ سوم).
  7. زارعی، راضیه (1394). ظرفیت‌های اندیشه‌ی سیاسی اسلام در تولید قدرت نرم. سیاست متعالیه، سال 3، شماره 9، تابستان، صص 64-41.
  8. قرائتی، محسن (1388). تفسیر نور. بی‌جا: انتشارات مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن.
  9. قوام، سیدعبدالعلی (1394). روابط بین‌الملل، نظریه‌ها و رویکردها. تهران: انتشارات سمت.

10. سبحانی، جعفر (1370).فروغ ابدیت (ج2). قم: دفتر تبلیغات اسلامی (چاپ 6).

11. سجادی، عبدالقیوم (1381). دیپلماسی و رفتار سیاسی در اسلام. مجله علوم سیاسی، سال 5، شماره 19، پاییز.

12. سید قطب (1368). اسلام و صلح جهانی. ترجمه: زین‌العابدین قربانی و هادی خسروشاهی. بی‌جا: نشر فرهنگ اسلامی .

13. علیخانی، علی اکبر (1390). مبانی و اصول روابط بین‌الملل در اسلام. فصلنامه پژوهش‌های روابط بین‌الملل. دوره نخست، شماره یکم، پاییز، صص 38-11.

14. عمید زنجانی، عباسعلی (1373). مقدمه‌ای‌بر حقوق اسلامی تطبیقی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، شماره 32، صص 107-81.

15. ـــــــــــــــــــــ (1377). فقه سیاسی (جلد 3). حقوق بین‌الملل اسلام. تهران: انتشارات امیرکبیر.

16. غفاری، غلامرضا (1390). تبیین آثار اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر مشارکت اجتماعی و اقتصادی سازمان‌یافته. پایان‌نامه دکتری دانشکده علوم اجتماعی.

17. کریمی‌نیا، محمدمهدی (1386). هم‌زیستی مسالمت‌آمیز در اسلام و حقوق بین‌الملل. قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).

18. کلینی، ابی‌جعفر محمد ابن یعقوب (1375). اصول کافی. ترجمه و شرح: جواد مصطفوی. بی‌جا: انتشارات ولی‌عصر.

19. لینکلیتر، اندرو؛ برچیل، اسکات؛ دانلی، جک؛ دیویتاک، ریچارد (1391). نظریه‌های روابط بین‌الملل. مترجم: حمیرا مشیرزاده و روح‌اللهطالبی آرانی. بی‌جا: نشر میزان.

20. مورگنتا، هانس جی (1376). سیاست میان ملت‌ها: تلاش در راه قدرت و صلح. ترجمه: حمیرا مشیرزاده. تهران: دفتر مطالعات سیاسی بین‌الملل.

21. موسوی، میرهادی (1393). اجلاس (WAVE ) و تأثیر آن بر برند جمهوری اسلامی ایران. کتاب همایش جهان علیه خشونت و افراط گرایی. تهران: دفتر مطالعات سیاسی بین‌الملل.

22. موسوی الخمینی، امام سید روح‌الله (1378). صحیفه امام (ج12). تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).

23. Schmidt, B.C. (2002), "On the History and Historiography of International Relations", in W. Carlsnaes, T. Risse and B.A. Simmons (eds), Handbook of International Relations. London: Sage.