The Principle of Friendship of Hearts as Smart Power in International Relations

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD. Political Jurisprudence, Al-Mustafa International University, Qom, Iran

2 Associate Professor, Department of Political Science, Imam Khomeini Educational and Research Institute, Member of the Association for Political Studies, Qom, Iran.

Abstract

The purpose of the present study is to find an answer for this fundamental question: What is the role of the principle of friendship of hearts as smart power in international relations? The method of study is descriptive-analytic and after reviewing the concepts at issue, it deals with the reflection of applying the principle of friendship of hearts as a smart power in international relations. The results showed that the smart power developed based on friendship of hearts is a mixture of positive, constructive, and evolving aids and programs actualized in this principle. This precious, flourishing, and dynamic principle should not be kept away from the circle of foreign policy jurisprudence and international relations by useless arguments, inaccurate perceptions, and narrow-minded interpretations. Friendship of hearts is tied to affection and collaboration and finally leads to trust building that is considered as the basis of healthy and sustained associations having special importance in international relations. The activists in international relations should arrange their policies and strategies in a way that leads to trust building as it removes the causes and factors of existing tensions and conflicts damaging bilateral ties. Removing conflicts paves the way for cooperation and collaboration and also improves the recognition and perception of other countries from the reviving religion of Islam. Trust building puts an end to tensions and conflicts and by capturing the hearts paves that way for mutual association and cooperation.

Keywords


قرآن کریم.
نهج‌البلاغه.
آهنی، محمدرضا (1393). قدرت هوشمند. رصد جنگ نرم، شماره 3: ص9-20.
اسکندری، محمدحسین؛ دارابکلایی، اسماعیل (1391). پژوهشی در موضوع قدرت: انواع منابع پیامدها و کنترل آن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، چاپ دوم.
بحرانی، یوسف بن احمد بن ابراهیم (1405ق). الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة. تصحیح محمدتقی ایروانی، سید عبدالرزاق مقرم. قم: انتشارات اسلامی، ج12.
بعلبکی، روحی (1392). المورد. ترجمه محمد مقدس. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ پنجم.
پوراحمدی، حسین (1389). قدرت نرم و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. قم: بوستان کتاب.
جاسمی، محمد؛ جاسمی، بهرام (1358). فرهنگ علوم سیاسی. تهران: انتشارات گوتنبرگ.
جعفرپناه، مهدی (1392). قدرت نرم: کارکردها و مولفه‌ها در اسلام و جمهوری اسلامی ایران. قم: عصر جوان.
جعفری، محمدتقی (1374). قدرت. تدوین محمدرضا جوادی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
جوهری، اسماعیل بن حماد (1429ق). الصحاح اللغه. بیروت: دارالمعرفه، چاپ سوم.
حاجی صادقی، عبدالله (1386). فلسفه نظام سیاسی اسلام. قم: زمزم هدایت.
حرانی، محمد بن حسن (1392). تحف العقول. ترجمه احمد جنتی. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، چاپ پنجم.
حلّی، حسن بن یوسف (1412ق). منتهی المطلب فی تحقیق المذهب. مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه، ج8.
حلّی، نجم‌الدین جعفر بن حسن (1416ق). مختصر النافع. تهران: بعثت، چاپ دوم.
دیون پورت، جان (بی‌تا). عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن. ترجمه سید غلام‌رضا سعیدی. بی‌جا: دارالتبلیغ اسلامی.
راسل، برتراند (1358). قدرت. ترجمه نجف دریابندری. تهران: خوارزمی، چاپ سوم.
راسل، برتراند (1371). قدرت. ترجمه نجف دریابندری. تهران: خوارزمی، چاپ سوم.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1416ق). المفردات فی غریب القرآن. بیروت: دارالعلم.
ردادی، محسن (1389). منابع قدرت نرم (سرمایه اجتماعی در اسلام). تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
شکوری، ابوالفضل (1361). فقه سیاسی اسلام. قم: موسسه بوستان کتاب.
صائب، عبدالحمید (1394). تاریخ سیاسی و فرهنگی اسلام. ترجمه علی نصیری و عبدالحسین بینش. قم: مؤسسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم.
طباطبایی، محمدحسین (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن‏. بیروت‏: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏، چاپ دوم، ج30.
طوسی، محمد بن حسن (1387ق). المبسوط: فی فقه الامامیه. طهران: مکتب الرضویه، چاپ سوم، ج1.
عالم، عبدالرحمن (1391). بنیادهای علم سیاست. تهران: نشر نی، چاپ بیست و چهارم.
عراقی، آقا ضیاءالدین (1414ق). شرح تبصرة المتعلمین. تصحیح شیخ محمد حسون.‌ قم: محقق، ج3.
عمید زنجانی، عباسعلی (1393). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ نهم.
قهرمان‌پور، عسگر (1393). دانشنامه قدرت نرم. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی. تهران: دارالکتب اسلامیه، چاپ چهارم، ج8.
کوفی، فرات بن ابراهیم (1410ق). تفسیر فرات کوفی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
گیورگیو، گونستان- ویرژیل (بی‌تا). محمد، پیغمبری که از نو باید شناخت. ترجمه ذبیح‌الله منصوری. بی‌جا: مجله خواندنی‌ها، چاپ ششم.
مصطفی، ابراهیم و همکاران (1989م). معجم الوسیط. استانبول: دارالدعوه.
مطهری، مرتضی (1392). مجموعه آثار. تهران: صدرا، ج16.
مغنیه، محمدجواد (1421ق). الفقه علی المذاهب الخمسه. بیروت: دارالجواد، ج2.
مکارم شیرازی، ناصر (1384). برگزیده تفسیر نمونه. تحقیق و تنظیم احمد علی‌بابایی. تهران: دارالکتب الاسلامیه، چاپ شانزدهم، ج1.
موسوی خویی، سید ابوالقاسم (1410ق). منهاج الصالحین. قم: مدینه العلم.
موسوی خویی، سید ابوالقاسم (1422ق). محاضرات فی اصول فقه. قم: مؤسسه احیاء آثار آیت‌الله خویی، ج1.
نای، جوزف اس. (1389). قدرت نرم. ترجمه محسن روحانی، مهدی ذوالفقاری. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)، چاپ سوم.
نای، جوزف اس. (1393). آیندۀ قدرت. ترجمه احمد عزیزی. تهران: نشر نی، چاپ دوم.
نای، جوزف اس. (1397). رهبری و قدرت هوشمند. ترجمه الهام شوشتری‌زاده، محمودرضا گلشن پژوه. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر، چاپ دوم.
نبی‌لو، عظیم اله (1398). حکومت علوی: تجلّی قدرت هوشمند متعالی. سیاست متعالیه، شماره 26: ص291-308.
نجفی، شیخ محمدحسین (1430ق). جواهر الکلام. قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج15.
نعمتی، معصومه (1389). آسیب‌های قدرت از دیدگاه امام علی(ع) با تاکید بر نهج‌البلاغه. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشکده الهیات و علوم اسلامی، دانشگاه پیام نور.
ولائی، عیسی (1391). فرهنگ تشریعی اصطلاحات اصول. تهران: نشر نی، چاپ نهم.
هوستون، اسمیت (1357). اسلام از نظرگاه دانشمندان غرب. ترجمه و حواشی علی‌اصغر حکمت. تهران: امیرکبیر، چاپ سوم.
Oxford, Advanced, Learner's dictionary .Oxford University Press, USA: New York, 2015.