قرآن کریم.
نهج‌البلاغه.
ابن عربى (بی‌تا). فتوحات مکیه. بیروت: دارالفکر، ج4.
ابن‌عربی (1383). کشف المعنى عن سرّ اسماءالله الحسنى. ترجمه و شرح زمانى قمشه‌اى. قم: انتشارات اشراق.
ارفع، سید کاظم (1380). اسماء الحسنى بهره انسان از اسماء الهى. تهران: فیض کاشانى.
آرکلگ، استوارت (1379). چهارچوب‌هاى قدرت. ترجمه مصطفى یونسى؛ با مقدمه محمدرضا تاجیک. تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردى غیرانتفاعى.
خمینى، سید روحالله (1376). شرح دعاى سحر. ترجمه سید احمد فهرى. تهران: نشر فیض کاشانى.
دلیر، بهرام (1393). فلسفه عرفان سیاسی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
دلیر، بهرام (1397). وجوه سیاسی اسماء حسنی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
سعیدى، گل بابا (1383). فرهنگ اصطلاحات عرفانى ابن عربى. تهران: انتشارات شفیعى.
شایان‌مهر، علیرضا (1377). دائره‌المعارف تطبیقى علوم اجتماعى. تهران: کیهان.
معین، محمد (1360). فرهنگ معین. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ چهارم، ج2.
ملاصدرا، صدرالدین محمد شیرازى (1382). الشواهد الربوبیه فى المناهج السلوکیه. تهران: انتشارات بنیاد حکمت اسلامى صدرا.
مولوى، جلال‌الدین محمد (بى‌تا). مثنوى معنوى. تهران: انتشارات امیرکبیر.
)