Political Security of Parties; Its Causes and Obstacles from the View of the Noble Qur’an

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD in Political Science, Institute of Islamic Sciences and Culture; Member of the Association for Political Studies, Qom, Iran

2 Master, Department of Political Science, Supreme Leader Representation in Universities (organization), Ilam Branch, Islamic Azad University, Ilam, Iran

Abstract

The purpose of the present study is to explore the causes and obstacles for the political security of parties from the view of the Noble Qur’an. The method of this research is by extracting thematic interpretation and it was comprehended by making a comparison between exegeses in terms of explicit vocabularies, implicit and subjunctive vocabularies as well as different concepts. The results showed that the Qur’an in several cases by referring to the threats to the political security of parties, has pointed to some historical instances in this regard. In the view of the Qur’an, the political security of the parties is acknowledged by accepting and allowing the establishment of political associations, the possibility of structural and political participation in the form of different groups in order to build the political destiny. In a society in which there is political participation of parties and a mutual recognition between them and the political government and the parties have an active tendency to the political structures and decision making as well as executive processes, parties have security and can penetrate in policies and be effective in decisions.

Keywords

References

قرآن کریم.
اخوان کاظمی، بهرام (1394). الگوی امنیت در مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران. آفاق امنیت، سال 8، شماره 26: ص105-134.
افتخاری، اصغر (1377). امنیت ملی: رهیافت‌ها و آثار. مطالعات راهبردی، پیش شماره 2: ص60-27.
ﺍﻳﺰوﺗﺴﻮ، ﺗﻮشی هیکو (1360). ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻌﻨﺎﻳﯽ ﻣﻔﺎهیم ﺍﺧﻼﻗﯽ در قرآن. ترجمه ﻓﺮﻳﺪون بدره‌ای. تهرﺍن: ﻗﻠﻢ.
بغوی، حسین بن مسعود (1364). معالم التنزیل فی التفسیر و التأویل. قم: دارالفکر، ج3.
بوزان، باری (1378). مردم، دولت‌ها و هراس. ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
حفادی، عبدالرضا؛ رسولی محلاتی، سید محمدحسین (1395). قبض و بسط مفهوم «محاربه» در کشاکش امنیت اقتصادی و اجتماعی. حکومت اسلامی، شماره 18: ص33-60.
حمزه‌پور، علی (1390). راهبردهای امنیتی سیاست‌های خارجی جمهوری اسلامی ایران. قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
دهخدا، علی اکبر (1372). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران، ج2.
رازی، حسین بن علی (1371). روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن. مشهد: آستان قدس رضوی.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1416ق). المفردات فی غریب القرآن. دمشق: دارالقلم.
طباطبایی، ﻣﺤﻤﺪحسین (١٤١٧ق). المیزان فی تفسیر القرآن. ﻗﻢ: دﻓﺘﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎرات ﺍﺳﻼمی ﺟﺎمعه مدرسین حوزه علمیه، ج10، 8.
عبدالباقی، محمد فواد (1364ق). المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم. القاهره: مطبعه دارالکتب المصیریه.
قزی، رضا (1396). مواجهه با بحران امنیت اجتماعی در سنّت حضرت موسی(ع) از منظر قرآن کریم. مدیریت در اسلام، سال 12، شماره 35: ص59-82.
لک‌زایی، نجف (1392). دیدگاه امنیتی شیعه با تاکید بر اندیشه آیت‌الله شهید بهشتی. شیعه‌شناسی، شماره 41:
ص7-40.
لک‌زایی، نجف؛ رحمت الهی، حسین؛ حاج‌زاده، هادی؛ ارسطا، محمدجواد (1394). امنیت سیاسی افراد و مرجعیت آن در فقه امامیه. حقوق اسلامی، شماره 44: ص113-152.
مصطفوی، حسن (1360). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ج13، 4، 2.
معین، محمد (1371). فرهنگ فارسی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
مکارم ﺷﯿﺮازی، ﻧﺎﺻﺮ (1382). ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ. تهران: داراﻟﮑﺘﺐ اﻻﺳﻼﻣﯿﻪ، چاپ بیست و یکم، ج16.
منصوری، بهمن (1385). امنیت و ابعاد آن در قرآن کریم. دانش انتظامی، شماره 29: ص9-31.
میراحمدی، منصور (1394). آزادی و عدالت در مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران. آفاق امنیت، سال هشتم، شماره 26: ص89-104.
ناصری‌پور، مرمر (1392). موسی و بنی اسرائیل به روایت تاریخ طبری. تاریخ ادبیات، شماره 72: ص225-238.
نقیب‌زاده، احمد (1378).حزب سیاسی و نقش آن در جوامع امروز. تهران: نشر میزان.
هاشمی رفسنجانی، علی اکبر (1380). تفسیر راهنما. قم: بوستان کتاب، ج1.
Transcendent Policy
Volume 9, Issue 32
July 2021
Pages 7-24

Files

Share

How to cite

Statistics