The Comparative Analysis of the Political Thinking of Ghazali and Machiavelli

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD. Student, Political Thought, Department of Political Science, Chalous Branch, Islamic Azad University, Chalous, Iran

2 Associate Professor, Department of Political Thought, Chalous Branch, Islamic Azad University, Chalous, Iran

3 Assistant Professor, Department of Political Thought, Chalous Branch, Islamic Azad University, Chalous, Iran.

Abstract

The purpose of the present study is to review, evaluate, and assess political thinking from the perspective of Ghazali and Machiavelli in the realm of governance and politics. Therefore, the main question of the research investigates what are the features (commonalities and distinctions) of political thinking from the perspective of Ghazali and Machiavelli? To this aim, the elements and representations of their politics were comparatively reviewed using descriptive analysis and with reference to their views. The research relies on the hypothesis that the common point or similarity between the politics of Nicolo Machiavelli and Imam Mohammad Ghazali, in addition to their identical genre that is didactic literature, is attributed to their common approach in terms of their guidelines on controlling social problems, understanding of unpleasant social conditions and agreement over the necessity for a unique power center, and supporting the king in power to establish a central and powerful government. However, their salient distinction is related to their different approaches and tendencies to politics; it means that Machiavelli approaches politics more often based on realism. On the other hand, Ghazali approaches politics under the inspiration of religion, morality, and idealism. Moreover, the intellectual and political principles used by the politicians are immensely effective in the realm of governance as well as sustenance and implementation of power. In order to achieve the objectives of government and sustain power, it is essential to regard the political and social circumstances as well as time and place conditions and thereby select an appropriate method of governance.

Keywords

References

احمدوند، شجاع (1378). اندیشه آرمان‌گرای غزالی. پژوهش حقوق و سیاست، شماره 6: ص10-41.
اخلاق، سید حسن (1388). فارابی و ماکیاولی. آیینه معرفت، شماره19: ص145-173.
اسعدی‌پور، نعیمه (1393). سیاست و حکومت در اندیشه غزالی. در: اولین کنفرانس ملی اقتصاد، مدیریت و فرهنگ ایران اسلامی.
پولادی، کمال (1391). تاریخاندیشهسیاسیدرغرب ازماکیاولیتامارکس. تهران: نشر مرکز، چاپ پنجم.
جهانبگلو، رامین (1312). ماکیاولی و اندیشه رنسانس. تهران: نشر مرکز.
خواص، امیر (1384). بررسی تطبیقی سعادت از دیدگاه افلاطون، ارسطو و محمد غزالی. کوثر معارف، شماره1: ص99-75.
رضوانیان، قدیسه؛ غفوری، عفت‌سادات (1394). تبیین شکاف بین سیاست و اخلاق برمبنای نظریه ماکیاولی با بررسی پند و اندرز در داستان شیر و گاو کلیله و دمنه. پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، سال 7، شمارة 25.
شریعت، فرشاد و همکاران (1390). جدال اخلاق و سیاست در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی و ماکیاولی. پژوهشنامه علوم سیاسی، دوره 7، شماره 1(25): ص116-87.
صدرا، علیرضا (1393). سیاست متعالیه و تعالی سیاسی برترین گزینه جایگزین سیاست سکولاریسم. سیاست متعالیه، سال دوم، شماره چهارم.
عطارزاده، مجتبی (1388). دین سیاسی یا سیاست دینی از نگاه امام محمد غزالی. تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، شماره دوم.
عنایت، حمید (1384). بنیاد فلسفه سیاسی در غرب. تهران: نشر زمستان
غزالی، محمد (1397). نصیحه الملوک. ترجمه قوالدین طه. تهران: نشر جامی.
لائوست، هانری؛ مظفری، مهدی (1354). سیاست و غزالی. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
ماکیاولی، نیکولو (1375). شهریار. ترجمه داریوش آشوری. تهران: نشر مرکز.
محمودی، سیدعلی (1380). ماکیاولی و نگرش نو به اخلاق و سیاست. اطلاعاتسیاسی- اقتصادی، سال16: شماره5-6.
منصورنژاد، محمد (1382). بررسی تطبیقی تعامل مردم و حاکم از دیدگاه امام محمد غزالی و امام خمینی. تهران: پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی.
Transcendent Policy
Volume 8, Issue 31 - Serial Number 31
February 2021
Pages 139-156

Files

Share

How to cite

Statistics