TY - JOUR ID - 19987 TI - تبارشناسی قاعده مصلحت در فقه سیاسی شیعه JO - سیاست متعالیه JA - SM LA - fa SN - 2345-2676 AU - افتخارزاده, اصغر AD - Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 1 IS - 1 SP - 79 EP - 96 KW - حکومت. سیاست. عرفیگرایی. مصلحت. تشیّع DO - N2 - مصلحت را می‌توان از جمله قواعد کاربردی در حوزه اداره جامعه قلمداد نمود که به‌واسطه مباحث نظری و کاربردهای عملی آن مورد توجه بسیاری از اندیشه‌گران مسلمان بوده است. در این میان برخی از نویسندگان، مستند به ظهور و توسعه قاعده مصلحت در نظام سیاسی شیعی، معتقد شده‌اند که الگوی دینی حکومت شیعی به‌واسطه عنصر مصلحت، عرفی شده است. در این مقاله ضمن تحلیل گونه‌های مختلف مصلحت (فلسفی، کلامی و فقهی)، بنیادهای نظری و الگوی کاربردی آن را در جمهوری اسلامی ایران، از حیث ماهوی و نتایج، همچنان شریعت مدار ارزیابی نموده و نشان می‌دهد که چگونه مصلحت در فقه سیاسی شیعه تکوین وتوسعه یافته و توانسته به مثابه یک اصل‌کاربردی در سطح حکومت ـ با رعایت اصول اصلی شریعت ـ مطرح شود. برای این منظور مبانی، سیر تحول و نوع کاربرد آن در جمهوری اسلامی ایران بحث و بررسی شده است.  UR - https://sm.psas.ir/article_19987.html L1 - https://sm.psas.ir/article_19987_3c793023f98c21922e567bdbc509c1c3.pdf ER -