%0 Journal Article %T بررسی منزلت اجتماعی– سیاسی روحانیت و تغییرات آن در چهار دهه جمهوری اسلامی ایران %J سیاست متعالیه %I انجمن مطالعات سیاسی حوزه %Z 2345-2676 %A عیسی نیا, رضا %D 2021 %\ 03/21/2021 %V 9 %N 32 %P 249-266 %! بررسی منزلت اجتماعی– سیاسی روحانیت و تغییرات آن در چهار دهه جمهوری اسلامی ایران %K روحانیت %K منزلت اجتماعی- سیاسی %K جمهوری اسلامی ایران %K سبک زندگی %K زی‌طلبگی %R 10.22034/sm.2021.525146.1667 %X هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال اساسی می‌باشد که رابطه‌‌ی سبک زندگی روحانیت با منزلت اجتماعی- سیاسی آن در میان مردم در چهار دهه حیات جمهوری اسلامی ایران چگونه بوده است؟ برای دستیابی به پاسخ این پرسش از چارچوب نظری مبتنی بر نخبه‌‌گرایی و روش جامعه‌شناسی تاریخی تجربی استفاده شد. پژوهش بر این فرضیه استوار است که بین سبک زندگی روحانیت (یعنی استقلال، وضعیت معیشتی، مهارت‌‌های اجتماعی و تهذیب نفس یا میزان پایبندی آن به تقوی) با منزلت اجتماعی- سیاسی روحانیت در جمهوری اسلامی ایران ارتباط معناداری وجود دارد. یعنی هرچه سازش‌یافتگی با قدرت یا عدم استقلال، فقدان یا ضعف مهارت اجتماعی و اختلال‌‌های رفتاری همسو با زندگی اشرافی بیشتر باشد، قرابت به کاهش منزلت و نهایتاً طردشدگی هم بیشتر خواهد بود. یافته‌‌های پژوهش حاکی از این است که اگرچه نمی‌توان گفت روحانیت در همه سطوح به کاهش منزلت اجتماعی- سیاسی دچار شده، ولی در سطحی از سطوح روحانیت این کاهش قابل مشاهده می‌باشد. همچنین می‌‌توان گفت اختلال‌‌های رفتاری همسو با زندگی اَشرافی، رفتار سازشی با قدرت و فقدان یا ضعف مهارت‌‌های اجتماعی روحانیت، درصد بالایی را در پیش‌‌بینی کاهش منزلت اجتماعی- سیاسی به خود اختصاص داده‌اند. %U https://sm.psas.ir/article_245056_ef8230d93447b0c7ad4d08ae97f16727.pdf