زمینه‌های همگرایی کشورهای اسلامی؛ با تأکید بر ظرفیتهای انقلاب اسلامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضوگروه معارف دانشگاه ازاد اسلامی سمنان

2 عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع)

چکیده

اندیشمندان مطالعات منطقه‌ای، هم‌گرایی در حوزه‌ی دولت‌های ملی (خرد) را مقدمه‌ی هم‌گرایی در سطح منطقه‌ای و حتی جهانی (کلان) می‌دانند و بر این باورند کشورهایی می‌توانند مسیر هم‌گرایی را برای دست‌یابی به منافع مشترک در سطح فراملی طی نمایند که از ساختارها وشرایط لازم مبتنی‌بر: کثرت‌گرایی، پاسخ‌گوبودن و آزادی‌های احزاب و نخبگان برای تأثیرگذاری بر ساختارهای سیاسی برخوردار باشند. از این مسأله در نظریه‌ی نئوکارکردگرایان تحتعنوان "ظرفیت هم‌گرایی" یا "شرایط همگرایانه" ( integrative potential) یاد شده است. در این تحقیق که با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده، تلاش بر آن است تا از طریق سه اقدام نظری مرتبط، یعنی "بررسی موانع هم‌گرایی کشورهای اسلامی، بررسی ظرفیت‌های انقلاب اسلامی، و بررسی چگونگی انتقال این ظرفیت‌ها به کشورهای اسلامی"، هم‌گرایی این کشورها مورد مطالعه قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Grounds for Convergence of Muslim Nations with an Emphasis on Capacities of the Islamic Revolution

نویسندگان [English]

  • hosin abolfazly 1
  • Mohammad Sotodeh 2
1 semnan
2

مراجع

قرآن کریم.
1. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
2. صحیفه‌ی امام خمینی.
3. آقایی، سید داود (1390). سازمان‌های بین‌المللی. بی‌جا: سرای عدالت.
4. جعفری، محمدتقی (1392). فلسفه‌ی دین. تهران: مؤسسه نشر و تدوین آثار آیت‌الله محمدتقی جعفری (چ2).
5. ــــــــــــــ (1378). بن‎‌بست امروزی بشر. تلخیص و تنظیم: محمدرضا جوادی. تهران: پیام آزادی.
6. دوئرتی، جیمز و فالتزگراف، رابرت (1374). نظریه‌های متعارض در روابط بین-الملل (ج دوم). بی‌جا: بی‌نا.
7. سرپرست سادات، سیدابراهیم و صالحی حاج‌آبادی، ابراهیم (1396). سازوکار تحقق افق وحدت و اخوت در جهان اسلام و جایگاه آن در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، فصلنامه‌ی سیاست متعالیه، ش 19.
8. شکویی، حسین (1364). جغرافیای کاربردی و مکتب‌های جغرافیایی. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
9. گلی زواره، غلام‌رضا (1385). جغرافیای جهان اسلام. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
10. زهیری، علی‌رضا (1389). جمهوری اسلامی و مسأله‌ی هویت. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
11. کاظمی، علی‌اصغر (1370). نظریه‌های هم‌گرایی در روابط بین‌الملل (تجربه‌ی جهان سوم). تهران: نشر قومس.
12. کولایی، الهه (1379). تحول در نظریه‌ی هم‌گرایی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره پیاپی 78.
13. مدیرشانه‌چی، محسن (1369). ارتباطات و نقش آن در جهان امروز، مجله‌ی سیاست خارجی، سال چهارم، ش 3.
14. ولایتی، علی‌اکبر و سعیدی، رضا (1389). تجارب هم‌گرایی در جهان اسلام، مجله دانش سیاسی، ش 1.
15. قوام، عبدالعلی (1380). اصول سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل. تهران: سمت.
16. آیت‌الله خامنه‌ای (1368). خطبه‌های نمازجمعه تهران. به‌نقل از پایگاه KHAMENEI.IR.
17. Dougherty and Pfaltzgraff (1981). Contending Theories of International Relations New York: Harper Row Publishers.
18. Taylor, Paul (1968), the Functionalist Approach to the Problem of International Order: A Defense Political Studies, XVI.
19. William Coleman and Geoffr-R.D underhhll Regionalism and golobal economic integreation New York Routledge 1998.p-69.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار