TY - JOUR ID - 29914 TI - رهیافت مقصدگرا به امربه معروف و نهی ازمنکر در فقه سیاسی امامیه JO - سیاست متعالیه JA - SM LA - fa SN - 2345-2676 AU - عبدخدایی, بشری AU - فخلعی, محمدتقی AU - حائری, محمد حسن AD - دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد AD - استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 5 IS - 17 SP - 81 EP - 96 KW - امر به معروف و نهی از منکر KW - رهیافت مقصدگرا KW - فقه سیاسی KW - مقاصد شریعت DO - N2 - مقاصد شریعت به مثابه ابزار استنباط احکام که نقش نظارتی بر تفسیر نصوص را بر عهده دارد، راه را برای شناخت فقهی همراه مصلحت و در عین حال منضبط هموار میکند. آن چه در این نوشتار مورد توجه قرارگرفته است رویکرد مقاصدی به حکم "امر به معروف و نهی از منکر" به عنوان یکی از مسائل فقه سیاسی است. در این رویکرد با توجه به مقاصد مهم شریعت هم چون: رفق و مدارا، و امنیت و آزادی انسانها، فقها به لزوم رعایت ملایمترین برخوردها برای تحقق دو فریضه و نیز حساسیت مرحله ی اقدام عملی حکم دادهاند. علاوه براین فقیهان معاصر در راستای نگاه دقیقت ر خو د تفکی ک و اولویت بندی امور مهم و غیرمهم را نسبت به انواع معروف و منکر لازم دانستهاند. حاصل این رهیافت مقاصدی در فقه سیاسی، توجه دقیقتر به نهاد حسبه به عنوان مجری امر به معروف و نهی از منکر است که با شناخت و اولویتبندی انواع منکر و معروف، ظرفیت های نهادهای مردمی و حکومتی را برای اجرای امر به معروف و نهی از منکر روشن می کند تا ضمن تحقق آثار امر به معروف ونهی از منکر، از آسیبهای برخوردهایی که بعضا ناقض مقاصد مهم شریعت در راستای این فریضه ی الهی است، جلوگیری شود.  UR - https://sm.psas.ir/article_29914.html L1 - https://sm.psas.ir/article_29914_59785e72ff75a8274425178a04fab75c.pdf ER -