%0 Journal Article %T انسان‌شناسی در کلام سیاسی معتزله و اشاعره %J سیاست متعالیه %I انجمن مطالعات سیاسی حوزه %Z 2345-2676 %A اکبری, کمال %A نادم, محمدحسین %A رجائی‌فر, محمدحسین %D 2020 %\ 08/22/2020 %V 8 %N 29 %P 91-112 %! انسان‌شناسی در کلام سیاسی معتزله و اشاعره %K انسان‌شناسی %K معتزله %K اشاعره %K اختیار %K اراده %R 10.22034/sm.2020.104225.1341 %X هدف پژوهش حاضر بررسی دیدگاه دو مکتب کلامی اشاعره و معتزله درباره یکی از مبانی انسان‌شناختی متکلمین به نام «اختیار» بود. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که استفاده معتزله از قاعده لطف، عدل الهی و تناسب آن با اختیار، جزاء و عقاب بر مبنای سازگاری با اختیار انسان، لزوم عدم استناد افعال قبیح و زشت به خداوند و اقرار به قدرت و توانایی خداوند در خلق افعال آدمی، گویای نفی اطلاق تفویض بر معتزله می‌باشد. اما از نظر اشاعره، استناد افعال آدمی به خدا و تابعیت آن از اراده حضرتش، امر مسلم کلامی پنداشته شده است. آنها قائل به این هستند که حتی تقسیم اعمال انسان‌ها به خوب و بد، منشاء الهی دارد. از این حیث، حسن و قبح افعال هم وجه شرعی پیدا کرده و از جهت عقلی، قابل توجیه و پذیرش نخواهد بود. %U https://sm.psas.ir/article_45024_d338fcaeb70505f1ccd690608985521c.pdf