%0 Journal Article %T زمینه‌های همگرایی کشورهای اسلامی؛ با تأکید بر ظرفیتهای انقلاب اسلامی %J سیاست متعالیه %I انجمن مطالعات سیاسی حوزه %Z 2345-2676 %A ابوالفضلی, حسین %A ستوده, محمد %D 2018 %\ 09/04/2018 %V 6 %N 21 %P 167-184 %! زمینه‌های همگرایی کشورهای اسلامی؛ با تأکید بر ظرفیتهای انقلاب اسلامی %K ظرفیت‌های انقلاب اسلامی %K هم‌گرایی %K کشورهای اسلامی %K مدل پخش %R 10.22034/sm.2018.32311 %X اندیشمندان مطالعات منطقه‌ای، هم‌گرایی در حوزه‌ی دولت‌های ملی (خرد) را مقدمه‌ی هم‌گرایی در سطح منطقه‌ای و حتی جهانی (کلان) می‌دانند و بر این باورند کشورهایی می‌توانند مسیر هم‌گرایی را برای دست‌یابی به منافع مشترک در سطح فراملی طی نمایند که از ساختارها وشرایط لازم مبتنی‌بر: کثرت‌گرایی، پاسخ‌گوبودن و آزادی‌های احزاب و نخبگان برای تأثیرگذاری بر ساختارهای سیاسی برخوردار باشند. از این مسأله در نظریه‌ی نئوکارکردگرایان تحتعنوان "ظرفیت هم‌گرایی" یا "شرایط همگرایانه" ( integrative potential) یاد شده است. در این تحقیق که با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده، تلاش بر آن است تا از طریق سه اقدام نظری مرتبط، یعنی "بررسی موانع هم‌گرایی کشورهای اسلامی، بررسی ظرفیت‌های انقلاب اسلامی، و بررسی چگونگی انتقال این ظرفیت‌ها به کشورهای اسلامی"، هم‌گرایی این کشورها مورد مطالعه قرار گیرد. %U https://sm.psas.ir/article_32311_99782b5d160bd688ac64c96981084a97.pdf